Anne duası...Mutlaka okuyun...

http://www.tevbe.org/forum/besmele1.gifAcemi hırsız, girdiği apartmanda gözüne kestirdiği kapının önüne gelip etrafı gözden geçirdi. Baktı , kimseler yoktu . Cebinden çıkardığı tornavidayla yavaşça kapıyı zorlamaya başladı . O , çok zor olacağını sanıyordu ama kapı sanki içerden açılmış gibi kolaylıkla ardına kadar açıldı . Sevindi, çünkü hiç ses çıkartmamıştı. . Ayağını kapının eşiğinden içeri atıp yavaşça içeri süzüldü . Ama ne görsün , önünde yaşlı bir kadın sırtı ona dönük bir odaya giriyordu . Acaba ? Dedi Beni görmüş müdür ? Eğer görseydi, çığlığı basardı .” dedi genç hırsız . İçi biraz rahatlamıştı . Ancak şimdi nasıl ortalığı karıştıracaktı? Kadın belli ki yaşlılığından kulakları pek iyi duymuyordu. Yoksa ondan mutlaka haberi olurdu. Ama kendiside hiç ses çıkartmamıştı hani. Kendi kendine övünmeye başladı . Artık yapacak bir şey yoktu. İçeri girip değerli ne var ne yoksa alıp götürecekti. Solonda eski birkaç eşyadan başka bir şey yoktu. Bu sefer diğer odaları da karıştırmaya başladı . Ama o odalarda da aradığını bulamamıştı. Son olarak yaşlı kadının girdiği odaya yaklaştı. Kadın halen oradaydı . Eğilip doğruluyordu . Genç hırsız, yaşlı kadının gecenin bu saatinde ne yaptığını merak etmiş di. Kapıyı biraz araladı . İhtiyar kadın bu kez oturuyordu. Derken kafasını önce sağa sonra sola doğru çevirdi. Ayrıca bir şeylerde fısıldıyordu. Hırsızın şimdi yüzü kızarmış, annesini hatırlamıştı. Annesi o küçükken kardeşiyle ikisini yatağa yatırır sonrada kalkıp namaza dururdu. Kardeşiyle annesinin namazda çıkarttığı fısıltıları dinleyerek uyurlardı. Gözleri dolmuştu delikanlının . Bir defasında kardeşi bir arkadaşının oyuncağını çalmış ve eve getirmişti. Annesi bunu fark edince döveceğini sanıyordu ama o tam aksine kardeşinin başını öpüp okşadıktan sonra: Evladım! Bunu neden yaptın bilmiyorum. Ama bundan sen de mutlu değilsin . Çünkü o senin değil. Hiçbir zamanda o oyuncağı seninmiş gibi kullanıp açığa çıkarıp oynayamayacaksın . bu defa pişman olacaksın. Pişmanlıksa eğer telafi edemezsen seni yiyip tüketecektir. Bence sen gel beni dinle! Bunu arkadaşına geri verip özür dile! Daha sonra da yanıma gel” Kardeşi de aynısını yapmış ve annesinin yanına oturmuş ne söyleyeceğini bekliyordu:
“Yavrularım! İkinizde beni dikkatle dinleyin . Bilin ki http://www.tevbe.org/forum/showthrea...lies/allah.gif’ın size verdikleri herkesin sahip olduklarından daha tatlıdır. Sizin elinizdeki kuru ekmek , diğerlerinin çeşitli lezzetteki yemeklerinden daha temiz ve lezzetlidir. Çünkü o ekmek size http://www.tevbe.org/forum/showthrea...lies/allah.gif’ın hediyesidir. Sakın ha bu tatlı ekmeği başkalarının güzel görünüşlü fakat acı yemeklerine değişmeyesiniz!” Sonrada ömrü boyunca her hatırladığında acı çektiği o duayı hatırladı kelimesi kelimesine.
“http://www.tevbe.org/forum/showthrea...lies/allah.gif’tan dileğim, sizleri yolundan ayırmasın . Eğer bir gün ayağınız kayarsa yine sevdiği bir kulu vasıtasıyla sizi elinden tutup kaldırsın .”
Genç hırsızın yüzü gözyaşlarından ıslanmıştı. Kendinden utanıyordu. Tam geri dönmeye hazırlanırken ihtiyar kadının seslendiğini duydu:
“Evladım! Çekinme gel! Gel de biraz oturalım. Hem yorulmuşsundur. Neredeyse on dakikadır ağlıyorsun. Hadi bir büyük sözü dinle de geçip otur”.
Delikanlı kendinden utana utana :
“Ama ben, ben buraya …”
“Şiiiştt! Sus! Sakın devam etme!”
“Hayır teyzeciğim söylemeliyim . Ben evinize hırsızlık için girdim.”
“Hayır evladım ! Hiç öyle olur mu ? Seni ben davet etmişdim ya!” Delikanlı “Her halde teyze bunamış .Zavallı beni bile misafir sanıyor.” Diye düşündü . Kadınsa sözlerine devam etti.
“Neden kendine hırsız diyorsun?”
“Çünkü evinize bunun için girdim.”
“Olur mu yavrum kapıyı sana ben açtım ya”
Delikanlı afalladı , demek ki kapı bunun için kolay açılmıştı. İhtiyar kadın söze başladı:
“Baktım saat üç. Kalkayım da teheccüdü kılayım dedim. Ama baktım kapıyı açmaya çalışıyorsun , ben sana kapıyı açtım. Sen içeri girerken ben de abdest almış odama dönüyordum. Ama ben namazımı bitirdim sen halen gelmiyorsun. Her halde yabancılık çekiyor, utandı içeri giremiyor deyip kapıya yaklaştım ki sen odanın kapısına dayanmış ağlıyordun. O kadar ağladın ki yorulduğundan çömeldin .Ben de dayanamadım işte, gel otur diyorum.”
Delikanlı kalkıp ihtiyar kadının gösterdiği kanepeye oturdu . kendini toparlayınca: Teyzeciğim ne olur verin elinizi öpeyim. Ama ne olur beni hırsız diye polise vermeyin. İnanın ki çok zor durumdayım . Ufak bir kızım var . Geçenlerde hastalandı. Yokluk işte hastaneye götürdüm ama ilaçları alamadım. Bu yüzden bu işe teşebbüs ettim . Yoksa asla yapmazdım.”
İhtiyar kadın bu kez şöyle dedi : “Yavrum kapıyı sana ben açmışsam sen hırsız değil misafirim olursun. Hem sonra benimde elimde fazla bir şeyim yok Ama şu kolumdaki emanet bileziği verebilirim. O bileziğin sahibi gelin kızımı çok severdim. Zamanında yanıma gelmiş ve bu bileziği bana uzatıp bir gün gerçek bir ihtiyaç sahibiyle karşılaşırsam vermemi tembihlemişti. Dün gece rüyamda onu gördüydüm:
“Anacığım emanetimi almak için yarın biri eni ziyarete gelecek. Gecenin uyanıklarının az olduğu vakit o misafire emanetimi ver ne olur ; dedi . Demek ki nasip seninmiş. Al evladım ! Al da bir daha böyle şeylere tenezzül etme. Günahtır evladım. Bak çakı gibi delikanlısın maşallah. Çalış çabala kendini de evladını da helal lokma ile besle.” Daha bir zaman nasihatlar verdi. Delikanlı evden ayrılırken aklına o yardım sever kadını sormak geldi:
“Teyzeciğim! O kadın kimdir? Adı sanı var mıdır?”
“Hey a vardır elbet. Adı Zeliha’ydı . İki öksüz yavrusu vardı . Ben de bunun için anlamadıydım ya bu bileziği vermesinin sebebini, neyse artık emaneti sahibine verdim derdim bitti. Haydi yolun açık olsun evladım.”
Delikanlı apartmandan çıkarken daha da ağlamaya başlamıştı ve hep aynı sözü tekrarlayıp duruyordu:
“-BEN BİLİYORUM SEBEBİNİ … BEN BİLİYORUM… ÇÜNKÜ…ÇÜNKÜ…O BENİM ANNEMDİ…”