Allah'ın Resulü şöyle buyurdu:
"Allah buyurdu ki:
'Ben, beni düşünen kulumun yanı başındayım.
Ve Beni zikrettiğinde onunla birlikteyim.
O Beni kendi nefsinde anarsa
Ben de onu yad ederim.
Beni bir topluluk içinde anarsa
Ben de onu topluluktan daha hayırlı bir topluluk içinde anarım."
Her şeyi parlatmanin ve pası gidermenin bir çaresi vardır.
Kalbin parlatılmasının çaresi ise Allah'i zikirdir.
Zikir kadar Allah'in azabından uzaklaştıran bir amel yoktur.
"Haberiniz olsun ki, kalpler ancak Allah'ı anarak huzur bulurlar."
Onu anmak duadır.
Dua zikirdir.
Dua yoldur.
izdir, işarettir, yolu aydınlatan nurdur.
Dua eden bilir ki, Biri var, her şeyi duyuyor, işitiyor ve görüyor.
Her derde derman veriyor.
Her ihtiyacı gideriyor.
İsmiyle her şeyi var ediyor, her an yaratişini yeniliyor.
Hayy adıyla can veriyor.
Mümit adıyla öldürüyor.
Kayyum adıyla her şeyi tutuyor.
O'nun acıması sonsuzdur.
Esirgeyişine son yoktur.
O'nun kudret eli her şeye yetişir.
Gücü her şeye yeter.
Yakaran kişi hisseder ki, bu dünyada yalnız değil; Kerim bir Yaratıcı'nın konuğu olarak bulunuyor yeryüzünde.
İkramı ve bağışı sonsuz bir Zat her an yanındadır.
Alemlerin Rabbi'ni hisseder, tanır ve bilir, böylece dünyanın yüklerinden kurtulur.
Sevinci ve mutluluğu bulur, şükreder,
"Elhamdülillahi Rabbil alemin" der.
Dua, kulluğun ruhu ve gerçek bir imanın sonucudur.
Dua eden, bu yakarışıyla gösteriyor ki, varlığa hükmeden Biri var,
varlığın ve yokluğun Rabbi var, her şeyin ve herkesin her şeyini aynı anda görür, bilir ve duyar.
Madem cansız varlıkların bile seslerini işitiyor, o halde benim duamı da işitir ve rahmetiyle davranır.
Ve Rabbimiz, "Duanız olmasa ne değeriniz var" buyurur.
-aLıntı-
