Hz.Âdem (a.s)

Senin Rabbin demişti, bir vakit meleklere;
‘’Bir halife yaratıp, hakim kılam her yere’’(Casiye,13) (Fatır ,39)

Dediler ki melekler,’’kan dökecek birini,
Yaratacakmısın sen? Kırarlar birbirini.(Bakara, 30

Oysa biz seni över,tesbih , takdis ederiz’’
‘’Asıl halifeliğe lâyık olan bizleriz.’’(Bakara,30)

Rabbin o melekleri, derhal ikaz eyledi;
‘’Benim bildiğimi siz bilemezsiniz’’ dedi.(Bakara, 30)

Cenab-ı Allah ona, üflemeden ruhundan;
Yaratmıştı Adem’i kuru temiz çamurdan.(Hicr, 26)

Cennette uzun zaman, kaldı cansız vücudu.
Secde emrinden önce, İblis dolaşıyordu.(İnsan,1)

Ve gördü ki içi boş, inceledi yakından,
Anladı mâlik olmaz, kendine bu bakımdan.(Seçme Hadisler,s. 127)

Emir vermişti Rabbin, önceden meleklere,
“Üfleyince ruhumdan, ediniz secde” diye.(Sad, 71-72)

Vakit gelince Allah, üfledi de ruhundan,
En güzel suret oldu, bakılmazdı nurundan.(Tin, 4)

Bütün melekler hemen, secde ettiler tümden.(Sad, 73)
Yalnız etmedi İblis, lanetlendi bu yüzden.(Hicr,27-28-29-30-31)

Verdi Adem’e , ilmi allâme oldu birden.
İsimlerin hepsini , öğrenmişti aniden.(Bakara, 31)

Hakk dedi meleklere, “doğruysanız eğer siz;
Onların adlarını bana haber veriniz.”(Bakara, 31)

Dediler ki melekler, “sen yücesin her şeyden.
Bildirdiğinden başka biz bilmeyiz katiyyen.”(Bakara, 32)

Dedi Rabbin “ey Adem! Onların tüm ismini,
Bunlara sen haber ver . eksik etme birini .” (Bakara, 33)

Onların tüm ismini, haber verdi bunlara.
Gerçek Adem’i artık, tanıtmıştı onlara.(Bakara, 33)

Rabbin dedi “ ey İblis! Secde etmedin neden?
İki elimle onu, yaratmıştım önceden.(Sad, 75)

Yücelerdenmi mi oldun, gururlandın mı nedir”?
İblis dedi “Ben ondan, hayırlıyım öyledir.(Sad, 75)

Beni ateş onuysa, yaratmıştın çamurdan.”(Sad, 76)
Allah dedi “çık oradan, taşlanmış olaraktan.(Sad, 77)

Ve şüphesiz la’ netim, daima üstündedir.
Ceza gününe kadar, bu değişmez böyledir.”(Sad, 78)

Dedi İblis “ey Rabbim, diriliş gününe dek,
Bana mühlet ver nolur, kabul olsun bu dilek.(Sad,79)

Benden üstün kıldığın, kimdir haber ver bana,(İsra,62)
Eğer mühlet verirsen, and ederim ki sana;

Onun neslini tümden, kendime bend ederim;
İhlasa erdirilmiş olan, müstesna derim.”(İsra,62)

Rabbin kabul eyledi, şöyle söyledi ona;
“Mâlum bir vakte kadar, mühlet verildi sana.(Sad,80-81)

Gücünün yettiğini, artık yerinden oynat.(İsra,64)
Piyaden, süvarile,yaygaraları kopart.

Ortak ol hem onların, evlat ve mallarına,
Vaidlerde bulun da, aldat yalanlarınla.(İsra,64)

Hepinizin cezası, cehennemdir muhakkak.(İsra,63)
Benim gerçek kullarım, korunmuşlardır mutlak.”(İsra,65)

Âdem’se cennetteydi, yalnızdı eşi yok.
Havva’yı var etti H ak, onu sevmişti pek çok.

Çünkü kendi canıydı, kaburga çubuğundan.(Zümer,6)(Buhâri, Müslim, Tirmizi)
Yaratılan eşini çok seviyordu bundan.

Havva ise aslını, Adem’i çok sevmişti,
Bütün sevgilerini, tüm Adem’e vermişti.

Allah buyurdu ona ;Ey Adem! Sen ve eşin;
Kalmak için cennette, beraberce yerleşin!(Araf,19)

İstediğiniz yerden, yemek için alınız!
Şu yasak ağacaysa, sakın dokunmayınız!(Araf,19)

İbni Abbas’dan naklen, bir yılan hadisesi,
Bu haber doğru ise, şöyledir neticesi;

Yılan Cennette bekçi, özel görevi vardı;
Secde emrinden önce, İblisi çok sayardı.(Tarihi Taberi terc. C.1 sh. 75)

Dört ayaklı ve gayet , güzelce bir yaratık;
İblis ise cennete, giremiyordu artık.(Tarihi Taberi terc. C.1 sh. 75)

Yalnız yılandan haber, sorardı zaman zaman,
Yeselerdi yasaktan, çıksalardı oradan.(Tarihi Taberi terc. C.1 sh.75)

Yine birgün yalvardı, yılan açtı ağzını;
İblis girdi içine, görmedi kimse onu.(Tarihi Taberi terc C.1 sh.75)

Cennete girdi İblis, tâ yanlarına vardı;
Onlarsa köşklerinde, hoş oturuyorlardı.(Tarihi Taberi terc. C.1 sh.75)

Emiri unutturdu, vesvese verdi şeytan;
Yerseniz şu ağaçtan,hiç çıkmazsınız buradan.(A’raf,20)

Ya melek olursunuz, ikiniz de ebedi;
Reddetti onu Âdem, katiyyen yemem dedi.(Tarihi Taberi terc. C.1 shf.75)

Şeytan döndü Havva’ya, nice nice yeminden;
Sonra aldattı onu, ve yedirdi meyveden.(A’raf,22)

Bu defa Havva onu,Âdem’e uzatarak;
“Ye” dedi, o meyveden, yasağı unutarak.

Ve dedi “ ben de yedim, hiç bir şey değişmedi.”(Tarih-i Taberi terc. C.1.s.76)
Bunu görünce Adem, inandı hemen yedi.

Evet zarar vermedi, meyve Havaya ancak;
Sözü Adem vermişti, kim derdi unutacak.

Allah Adem’den sözü, almıştı daha önce,
Bu sözünden dolayı, soyuldular yeyince.

Allah adına yemin edince İblis Şeytan;
Onların kalplerine hemen gelmişti inan.(A’raf,21)

Aldanarak yeyince her ikisi de birden;(A’raf,22)
Gizli, mahrem yerleri, açılmıştı âniden.

Soyuldu üstlerinden, cennet elbiseleri,
Haya ve hicabından, utanarak her biri;(A’raf,22)

Cennet yapraklarını, yamayıp örtündüler;(A’raf,22)
“Ya Rabbi nefsimize, zulüm ettik” dediler.(A’raf,23)

“Demedim mi size ben, hepsi serbest, şu yasak!
İblis’e gelince o, size düşmandır mutlak.(A’raf,22)

Şimdi birbirinize düşmanlar olarak siz;
Artık yaşamak üzere, yeryüzüne ininiz!(A’raf,24)

Orada ölürsünüz ve çıkarsınız ordan.(A’raf,25)
Dirileceğiniz gün, yarılınca topraktan.(İnşikak,3-4-5)

Size örtünmek için, süslenmek için giysi;
İndirdik takva ise, bunların en iyisi.”(A’raf,26)

Hindistan’da, Serendib dağına indi Âdem.
Havva ise,Cidde’ye, indirildi cennetten.(Tarih-i Taberi, terc. C.1.s.77)

İblis’se, Übülle’ye, hor ve zillet içinde;
Yılan da İsfehan’a, ayaksız bir biçimde.(Tarih-i Taberi,terc.c.1.s.77)

Yardım etti İblis’e cennete soktu onu,
Cezalandırdı Allah, sürünmek oldu sonu.(Tarih-i Taberi,terc.c.1.s.77)

Atamızın cezası, rızık için zorlanmak;
Annemizin’ki ise, doğum da sancı duymak.(Tarih-i Taberi,terc.c.1.s.78)


Buğday döver yoğurur, pişirir Âdem yerdi.
Havva ise Cidde’de balığı çok severdi.(Tarih-i Taberi,terc.c.1.s.78)

Cenab-ı Hakk affetti, bağışladı onları.
Âdem’i tekrar seçti, mutlu oldu sonları.(Taha,122)

“Sizin için indirdik, sekiz çift davarlardan.
Ve artık yeryüzünde yararlanın onlardan.”(Zümer,6)

Tefsir kitaplarında;Deve,inek ve koyun,
Bir de keçi hepsi çift, bundan müsterih olun.

Onlar da çoğaldılar, tıpkı insanlar gibi.
Et, deri,yün,sütleri, kaynar pınarlar gibi.

Rabbimin nimetleri sayılmakla tükenmez.
Yerde gökte denizde, hadde hesaba gelmez.

Bütün bu nimetlerin, karşılığıkulluktur.
Allah’a kulluk ise, en büyük mutluluktur.

Buluşmaya vesile, Arafat oldu mekân
Bu dağın güzel ismi, tâ gelmekte oradan.(Tarih-i Taberi terc.c.1 s.80)

Düşünün ki dünyada, ayrı ayrı çift insan,
Biri Cidde’de yalnız diğeriyse Hindistan.

Bir, beş, on sene değil, tam iki yüz yıl geçti,
Çile doldu ki çiftler,Arafatta birleşti.(Tarih-i Taberi terc. C.1.s.80)

Artık dünya bambaşka, bambaşka âlem oldu,
Halifelik görevi başlamış oluyordu.(Bakara,30)

Senelerin acısı yakmıştı yürekleri
Ve artık kavuştular, kabuldü dilekleri.

Yüz yılların hasreti, sevince dönüşmüştü,
Hep arayan o gözler,birbirini görmüştü.

Hem öyle bir görüş ki, Canının canı gibi.
Gözünün nuru veya, damarın kanı gibi.

Ne imtihandı ya Rabb! Ve nasıl dayandılar!
Sen kuvvet verdin amma, gör ne kadar yandılar.

Yakınca temizledin, yaklaştırdın onları,
Sana teslim oldular, mutlu oldu sonları.

Sen taktın başlarına, saadet taçlarını,
Ve öğrettin onlara, güzel inançlarını.

Ruh ile beden gibi, birleşince bir anda,
Hamile oldu eşi, buyurmuştun Kur’an’da.(A’raf,189)

Evlenmişlerdi artık, izni İlahi ile,
Evlat isteklerini getirmişlerdi dile.(A’raf,189)

Hikmet dolu takdirin , yerini buluyordu,
Eksik doğan çocuklar, asla yaşamıyordu.(A’raf,189)

Nice seneler sonra, kabul oldu dualar,
Bu gecikmede ise; nice nice hikmet var.

Meleklerden işitti, doğacak çocuk Salih.
Bu defa da İblis’ e gülümsemişti talih.

Şeytan pusuda idi , gözetliyordu O’nu,
Âdem’se aldanmıştı, pişmanlık oldu sonu.

Sür’atle koştu İblis ve dedi ki:”Ey Adem!
Şartım kabul olursa, var size büyük müjdem.

Bu defa Allah size, sapasağlam bir oğlan,
Verecek, yaşayacak.Haydi şartıma bağlan!

O’nu bana hediye, kul diye verecksin.
“Abdulharis”tir adı, hep böyle diyeceksin”(Tarih-i Taberi terc.c.1.s.87)

Haris, Şeytan’ın adı, Adem’i aldatmıştı.
Kendi kuluymuş gibi, O’na isim takmıştı.

Bebek sağlam doğunca, aydın oldu gözleri,
İblis hile yapmıştı, geçerliydi sözleri.

Abdulharis koydular, O bebeğin adını,(A’raf,190)
Yerine getirdiler, Şeytan’ın muradını.

Rabbim O ikisini, derhal ikaz eyledi,
“Salih evlat verdik de, müşrik oldular” dedi.

Çok pişman olmuşlardı yalvardılar Allah’a,
Binlerce tevbe olsun, suç yapmayız bir daha.

Anne ve babamızı, perişan eden düşman,
Bize neler yapıyor, varmıdır hiç anlayan.

Rabb’im yine affetti, bağışladı onları,
Bundan ibret almalı, gelecek torunları.

Peygamberimiz dedi,”kan gibi, İblis şeytan,
Dolaşır içinizde,” uyan! Gafletten uyan!(Riyazüssalihin c.1.d. 3. sh. 348-349)

Bir milyar müslümanın, acı hâli nicedir?
Mü’minler paramparça, ne büyük bilmecedir!

Şeytanın tuzağında hep düşmüşüz pusuya,
Herkes kendinden emin, kendi haklıymış güya.

O’nun en baş planı benlik vermek insana,
Toplumu dağıttı mı, parçalar kana kana.

Geliniz her birimiz, öc alalım İblisten,
Sarılalım Kur’an’a, ve kurtulalım tümden.

Allah’a sığınalım, huzurda olmasından,
Ve dürtüştürmesinden, böyle buyurdu Kur’an.(Mü’minûn, 97-98)

“Siz görmezsiniz fakat, şeytanlar size girer,”
Kanınızda dolaşır, size kumanda eder.(Riyazüssalihin c.1.d.3.sh.348-349)

Görmediğimiz yerden, giren o şeytan için,
La havle çekip Hakk’a sığınmazsınız niçin?

Aslında “zayıftır O,” gücü kuvveti yoktur.
Fakat pek kurnaz fitne, hile,düzeni çoktur.(Nahl,98-99-100)

Milyarlarca halkı var, yayalar, süvariler.
Güçleri olsa bize, neler yaparlar neler!

Ancak vesvese, benlik, onların tek hüneri.(Tarih-i Taberi terc.c.1.s.76)
Kadın ve para ile, bütün becerileri.

İçki, şehvet ve kumar, en büyük malzemesi.
Cehennemlik etmektir, onların tek gayesi.

Türlü istekler ile, ölümü unutturmak,
Her şey dünyaymış gibi, yanlış yolu tutturmak.

Sıtkıle teslim olur, anarsak Rabb’imizi,
Bizlere yardım eder ve korur cümlemizi.(Nahl,98-99-100)

La havle vela kuvvete, illa billahil âzim.
Sana sığındık tümden, ey Rahman, Rahim, Kerim.(Fussilet,36