ÇaĞimizin MÜceddİdİ: BedİÜzzaman

Bediüzzaman'a karşı, Türkiye ve İslam alemi çapında bir teveccüh-ü amme, umumî bir sevgi ve iti­mat husule gelmiştir. Allah namına olan bu fevkalade muhabbet ve emniyet Müslümanlar arasında Kur'an ve iman hakikatlerini cami Risale-i Nur'un, intişarına vesile olmuştur. Bu suretle meydana gelen İslamî ha­reket ve imanî cereyan din-i İslam’ın kuvvetlenmesine ve genişlemesine hizmet etmiştir.

* * * * *

Birçok İslam uleması, mütefekkir ve muharrirlerine, ilham ve kuvvet kaynağı, bütün ehl-i imana hari­ka iman ve selabet-i diniyesiyle nokta-i istinat olmuş­tur. Bütün dünya dinsizliğine, tek başına meydan okuyuşu ve ömrü boyunca isdibdad-ı mutlak ve eşedd-i zulme baş eğmeyerek muhalefetini ilan etmesi, milyonlarca ehl-i imanı da dinsizliğe taraftarlık felaketinden kurtarmış ve onların da muhalefetine lisan-ı hal ve kal ile önderlik etmiştir.

* * * * *

İnsanların yeryüzünde yaşamaya başladığı devir­den ve İslamiyet’in zuhuru zamanından bu güne ka­dar insaniyetin ve İslamiyet’in muhtelif devirlerinde manevî tereddi ve sapkınlıkları önlemek için birçok büyük istidatlar ve mümtaz varlıklar zuhur etmişti. Beşer ve İslam tarihinde, zaman zaman parlayan bu yıldız misal ışıklar, Cenab-ı Hakkın rahmet ve inayetiyle şule-feşan olan büyük meş'alelerdir. Bediüzzaman da, ahir zaman devrinin en zulümlü ve zulümatlı, koyu karanlık günlerinde, şarkî Anadolu ufkundan doğan Nur-u Kur'an güneşinin ayinedarlığını yapmış olan, cihana ışık tutan bir meş'ale-i Kur'andır. O mümtaz ve müstesna bir müceddid-i ekber ve hadim-i Kur'an ve bir rehber-i ekmeldir.

* * * * *

Nur Talebeleri; iman ve İslamiyet hizmeti için ser­den geçen, sevdalı kimseler camiasıdır.

* * * * *

Manen pek müterakki ve mütehammil insanlardır.

* * * * *

İmansız bir kimse; ilmî ve insanî bir kafadan mah­rumdur.

* * * * *

Üstad: Bu milletin hayat ve saadeti üzerinde mües­sir bir kuvvet haline gelmiştir.

* * * * *

Üstad: Kahramanlığın, azim iman ve iradenin mü­şahhas bir timsalidir.

* * * * *

Gayemiz: Sadece ve münhasıran, Allah'ın rızasıdır.

* * * * *

Nur Talebeleri: îman ve mefkure birliğinin, en asil ve ulvî numuneleridir.

* * * * *

Üstad: Muhterem ve mümtaz bir zattır. Ulemanın şeref ve imtiyazıdır.

* * * * *

Dini ve mukaddesatı uğrunda işkence ve zahmetlere, zulüm ve haksızlıklara katlanıp, hizmet-i nuriyeye devam eden Nur Talebeleri, günden güne nusrat-ı ilahiyenin kemaliyle mütecelli olduğunu, kemal-i şükranla müşahede etmektedirler.

* * * * *

Münafıkların dedikodu ve iftiralarından, dinsizle­rin taarruzundan korkup, hizmet-i Nuriye-i îmaniye terk edilmez. Muhafız ve Muinimiz Cenab-ı Hak'tır. Nusret ve muvaffakiyeti vermek Cenab-ı Hak'ın vazi­fesidir. Biz bunu düşünmeye mükellef değiliz. Biz Al­lah'a itaat ve iltica edip, hizmetimize sebat ve sadakatle devam etmekle muvazzafız.

* * * * *

Risale-i Nur tale­beleri arasında birbi­rine karşı kuvvetli bir sevgi vardır. Al­lah yolunda din kardeşliğinin samimi­yet ve sevgisine mü­şahhas numuneler teşkil etmektedir. O kadar ki, nesebi kardeşinden daha ziya­de nurcu kardeşine içten ve kalpten

bir sevgi duymaktadır. Biri şarktan, diğeri garptan olup, tanışıp görüştükleri zaman, senelerden beri aralarında samimiyet varmış gibi kalbden gelen bir sev­giyle, en samimi sohbetler ederek anlaşıp kaynaşıyor­lar. Risale-i Nur ve muazzaz üstadları Bediüzzaman Said Nursî mevzuunda, saatlerce görüşüp konuşmak iştiyak ve sevgisiyle mütehassis oluyorlar.

* * * * *

Evet; nurcuların arasındaki maddî mülahazalardan mücerred manevî kardeşlik bağları, bugün dünya üzerinde hiçbir cemaatte yoktur. Nurun dostları bu manevî ittihad ve tesanüde hayrandırlar. Din düş­manları da tir tir titremekte ve dehşete düşmektedir­ler. Nur'un dostları Hizb-ül Kur'an olan Nur talebelerindeki bu ulvî sevgi ve ittihadı temin edebilmek için, nurcuları münune-i hüsn-ü misal edinmektedirler.

* * * * *

Bu gün milyonlarca mücahid, iman ve itikadın bu kitle-i muazzama-i müttehidesi; asrımızın en mes'ud, en mümtaz, en ulvî bir kitlesidir. Bu muhteşem nur kitlesinin mabeynindeki ittifak ve tesanüd, öyle bir kuvvet bulmuştur ki; tarihî bir imtiyaz ve istisna olarak kaydedilmeğe değer bir dereceye yükselmiştir.