Aşkla Yapılan İbadet
İbadette ruhun vecd ile dolmasına ve kulun ibadetinden haz duymasına neden olan şey, Allah aşkı ve sevgiliyle konuşmak için can atmaktır.
Halsizlik, tembellik ve uyuşuklukla yapılan ibadetler, insanın Allah ile raz-u niyaz ve halvet etmeye şevki olmadığını gösterir.
İmam Zeynelabidin'den (a.s) rivayet edilen "Münacat-ı Hamsete Aşer" duasında şöyle yakarılmaktadır:
"Allah'ım! Neşe ve neşatımı kulluğunda kıl."
İbadet etmekten haz duymayanlar, nefis bir yemekten zevk almayan hastalar gibidirler. İnsanın bu şevk ve aşka sahip olması durumunda, dış etkenli tebliğ ve teşvike de pek gerek kalmayacak ve insan, gönlündeki aşk ile ibadete yönelecek ve hatta meşhur ve saygın biriyle görüşmek için sabırsızlandığı ve bu görüşme ile mutlu olduğu gibi ibadetten de haz duyacak ve vecde gelecektir.
Ezan, aşıkların mülakat anını müjdeleyen sesleniştir. Yüce İslâm Peygamberi (s.a.a), namaz vakti girdiğinde, ezan okuması için Bilal'e "Ey Bilal, bizi gam ve acılardan kurtar, rahatlat!"[1] diye buyurur ve vasfedilmez bir coşkuyla namaza dururdu.
ALINTI
