İNSAN KALABİLMEK NEDEN ZOR?
Kainata insanî duygularla bakarsanız, her bir nesnenin, gönüllerden süzülen sevgi ve hoşgörü şelalesine doğru yöneldiğini görebilirsiniz. Karanlık bir diyarda, özündeki nuranî parıltılardan kendilerine bir kandil oluşturabilenler, gidecekleri yolu hiç şaşırmayan bahtiyar insanlardır. http://www.minare.net/forum/Smileys/default/iccon04.gif (c.c.) kainatın özünü sevgiyle halketmiş ve hoşgörü nuruyla tezyin etmiştir.
Sevginin olduğu yerde huzur vardır, anlayış vardır ve hoşgörü hakimdir. Seven, sevgilinin kusurlarını görmezden gelir, affeder, yerine göre kusurlarıyla sever.
Affetmek sevgiden hasıl olur. İnsan o yüce ve ulvi duygularla zirvelere yükselir.
Çevrenize ve mahlûkata, kalbinizden süzülen gökkuşağının renkleriyle yönelin. Güzellikleri ne başkalarında ne de uzak diyarlarda arayın. O, sizin özünüzde nakış nakış dokunmuş da sizi bekler heyecanla, sabırsızca.
"Yaratılanı hoş gör, Yaratan'dan dolayı" diyen Yunus'u gönül aleminin zirvelerine taşıyan yüreğini ortaya koyması değil miydi? Gözün görevi her nesnede O'nu görebilmek değil midir? "Bana her şey seni hatırlatıyor" diyen aşığın sözleri değil, yüreğinin dilidir, O'na olan hasretinin hicranla çırpınışlarıdır. Her varlıkta O'nu temaşa eden, her dem O'nunla birlikte olmaz mı?
Kullarının hata, kusur ve isyanlarını hoşgörü deryasında temizleyerek muhteşem cennet saraylarında ağırlayan O En Büyük Zat ne yücedir. O'nun engin bağışlaması olmasaydı acaba kaç kişi cennete lâyık olabilirdi ki? Narın da hoş, nurun da hoş diyerek tevekkülle karanlık çağları aydınlatan o gönül ehli kıymetli insanlar olmasaydı, kıyametten önce dünya yaşanmaz bir hale gelmez miydi?
İnsanlara anlayışlı, hoşgörülü olun, çünkü zirvelere uzanan yollar buradan geçer. Nefret, kin ve düşmanlık önce sahibini yer bitirir. Çevresine zehir ve ateş saçan bir insanın vah ki haline vah! Yazık bir ömür böyle geçmemeli. Güzellikler vadisinde sümbüllerle, menekşelerle, gönül huzuruyla yaşamak varken, nedir bu kin, nedir bu düşmanlık?
"Gözüme görünmesin, eğer karşıma çıkarsa ona bir çift sözüm var." diye başlayan cümleleri sarf edenler kendi kendilerini buz çöllerine sürgüne gönderenler değil midir? Elbette ki, size yapılan kötülükler ruhunuzu incitmiştir, yüreğinizi kanatmıştır, içinize bir ateş topu salmıştır. Fakat yıkılan gönül sarayını tamir edecek güç sizde mevcutken niçin hâlâ kendi kendinizi yıkmaya devam edesiniz ki?
"Pehlivan, öfkesini yenebilendir." buyurur Gönüller Sultanı. Affetmek, size yapılanları bağışlamak elbette ki zordur, lakin yiğitlik ya da Kara Fatma gibi şahsiyetli olabilmek için zorlukların üstesinden gelerek başarmak gerekmez mi? İnsan; hatasıyla, kusuruyla, eksiklikleriyle insandır. Hata yapmayan meleklerdir. Bizden istenen melek olmak değil, hatasıyla-sevabıyla insan olmaktır, o yüce makamı hak etmektir.
İnsanlık; ceylanın gözündeki yaş,
Erisin, dilinle attığın o taş,
Soldurma gülleri aman ha yavaş,
Dil kalbin aynası, kırma ne olur,
O aynada gönül kendini bulur.
Sen, ne kadar hata yapabilir kırıcı olabilirsen, karşındakiler de insandır ve aynı şekilde hata yapabilirler. Ve senin yüreğinde ne kadar güzellikler, insani duygular mevcutsa, o cevher karşınızdakilerde de vardır. Onu arayın, yaşayın ve yaşatın. Kırmak ve kırılmak insanlık hali, öyleyse affedin, af dileyebilmek için.
Hayat, gece ve gündüzle tekâmül eder. Beyaz ve siyah renklerin en belirginidir. Yaz ve kış mevsimlerin belirtisidir. Her şey zıddı ile vardır, biri olmazsa diğerinin farkına varamaz insan. Siyah olmasaydı süt rengini, berraklığını, canlı-lığını yitirirdi. Yokuşlar olmasaydı inişler ve düzlükler insana neşe vermezdi.
Kötülükler olmasaydı iyiliklerin de kıymeti bilinmezdi. Kötüleri de, iyileri de yaratan O Yüce Rabb olduğuna göre hayat hepsiyle bir bütün. Güzeli ve çirkini var eden O olduğuna göre, ne için şikayet edesiniz ki?
Affedebilmek, hoşgörüyle davranabilmek, insanlara önyargısız bakabilmek çoğu zaman kişinin güzellikleri yaşamasını sağlar. Din, dil, ırk, renk ayrımı yapmadan, bütün yaratılanlara O'nun eseri olarak bakabilmek çağlar üstüne taşır insanı. Yunus'ları, Mevlana'ları hala yaşatan bu bakış açısı değil midir? Bütün kainatta O'nun yaratma sıfatını temaşa edebilmek olgunlaştırır, yüceltir kişiyi.
İnsanlara hoşgörüyle, önyargısız bakabilmek önce kişinin kendi içinde gönül huzuruyla yaşamasını sağlar. Ferdin, kendisiyle barışık bir hayat sürmesi, yaşamını anlamlı ve değerli kılar. Değerli olabilmek de kişinin hayattan zevk almasını sağlayan temel direklerden biri değil midir?
Hayata ve olaylara önyargısız bakabilmek insanın kendi güzelliğindendir. Kötülüklere maruz kalsanız bile onu genellemeden olgunlukla karşılayabilmek (zor olsa da) bağışlayabilmek seçkin bir şahsiyet olmak demektir.
Sevgi ve hoşgörünün kaybolduğu toplumlarda insanlar, öfke ve kinlerini tatmin et-mek için mutlaka birilerine saldıracaklardır. En ufak bir kıvılcımın sonunun cinayetlere kadar gitmesi sevgisizlik, hoşgörüsüzlük değil midir?
Çoğu zaman kırgınlıklar, karşınızdaki kişiyi yanlış anlamanızdan ya da sizin yanlış anla-şılmanızdan kaynaklanmakta. Sonuna kadar dinlemeye bir tahammül edebilsek, karşımızdakilerin kendilerini tam olarak ifade etmelerine bir fırsat tanısak, eminim ki, kırgınlıkların, dargınlıkların büyük bölümü ortadan kalkacaktır.
Unutmayın ki, siz bir insansınız ve insanca yaşamak da en doğal hakkınız. Sizin lâyık olduğunuz güzellikleri yaşamaya, karşınızdakilerin de en az sizin kadar lâyık olduklarını hatırınızdan çıkarmayın... Selâm ve dua ile...
İLKER ÇAKIR
