Bana bir masal anlat dede..

http://www.ctp.bilkent.edu.tr/%7Edur...de_torun_k.jpg

Dedeler ve tabii ki nineler, eğitim konusunda büyük bir boşluğu dolduruyorlar. Babalardan daha sabırlı ve daha tecrübeli oldukları için, sahip oldukları müsait zamanlardaki ilgileri, çocukları çok etkiliyor. Ama iyi bir dede olmak için de belli kurallara uymak şart. İyi bir dede olmanın en büyük şartı, en güzel Dede’nin (s.a.v.) dedeliğini örnek alıp, torunları onun gibi sevmektir.
İyi dedebabalığından belli olur.
İyi bir baba olamayan, çoğu zaman iyi bir dede de olamaz.
Çünkü perşembenin gelişi çarşambadan bellidir…
Dolayısıyla, gençliğinde sevgi, ilgi ve şefkat timsali bir baba olan, yaşlılığında da aynı özellikleri taşıyan bir dede olacak demektir.
Bir başka deyişle, babalığı sırasında, çocuklarına doğru, ciddi ve candan bir alaka gösteren kişi, iyi bir dedenin geliş müjdesidir.
İyi bir babanın, zengin tecrübeleriyle daha da olgunlaşmışı ve sevgiden şefkate dönüşmüşü, iyi bir dededir.
Böyle bir dede, sadece kendi çocuklarına değil, bütün çocuklara, sevgisini, şefkatini açabilir.

“Çocuk sermaye, torun kâr”

Bazı babalar, çocuklarına ilgisiz ve sevgisiz davranıyorlar… Yıllar geçtikçe, bu feci ihmalin pişmanlığı içinde yanıp yakılıyorlar. İşte, tam da böyle pişmanlık içindeyken, dede oluyorlar. Bu defa, kendilerinden hiç de beklenmeyen bir şekilde torunlarına sarılıyorlar.
Çevrelerindeki yakınları, bu duruma çok şaşırıp ve şöyle diyorlar: “Çocuklarına hiç ilgi göstermedi, ama hayret, torunlarını çok seviyor!”
Torunlarını şımartacak kadar ölçüsüz seven bu dedelerin sayısı hiç de az değil. Bu aşırı sevgilerinin sebebini genellikle şöyle açıklarlar:
“Torun, evlat gibi değil. Torun sevgisi bambaşka, bunlar çok seviliyor…”
“Evlat sermaye, torun kârdır. Yani sermaye, zaten senin olan ve elinde bulunandır. Torun ise, bu sermaye ile kazanılan sonuçtur. İnsanın kârına, kazancına sevinmesinden daha tabii ne olabilir!”
Çocuklar babaların acemiliğine geliyor
Böyle düşünen dedelere, şunu sormak doğru olmaz mı?
“Sizi böylesine sevindiren kârların sermayesi, önemsiz mi? Sermayesiz kâr olur mu? Öyleyse, sermayeyi niçin sevmiyorsunuz?”
Bu işin doğrusu şudur:
Çocuklar, babaların acemiliğine geliyor. Çoğu maddi açıdan hazırlıksız başlayan evlilikler, taksit ödemeleri engeline takılıyor. Bir kısmı da yürek hazırlığından habersiz evlenip, çocuklarını fark etmiyor.
Fark edilmeyen çocuklar, kendi haline kalıyor, ilgiden ve sevgiden habersiz büyüyorlar. Büyüyorlar ama gelişemiyorlar. İlgi ve sevgiye aç bırakılan yürekleri, eğer bir dede veya nine bulabiliyorsa, ne alâ… Yoksa sevgi yetimi ve şefkat öksüzü mutsuz bir insan olarak toplum hayatına katılıyorlar.

Torunun dilinden anlamak lazım

Bir dede, çocukla ne kadar arkadaş olabilirse, o kadar iyi dede olmuş demektir. Çocukla arkadaş olan dedeler, onları gezdirirler, onlarla konuşurlar… Daha da önemlisi onları dinlerler. Çocukların dilini konuşurlar, seviyelerine inmeyi başarırlar, onlarla çocuklaşırlar.
Ve iyi dedeler, torunlarının hali ile hallenirler.
Köyde yaşayan bir dede, şehirde yaşayan kızına misafir olmuş…
Dört yaşındaki erkek torununu parka götürmek için dışarıya çıkarmış… Bu sırada, yoldan geçen bir arabayı torununa göstererek demiş ki:
“Bak evladım, düt düt gidiyor.”
Televizyon çocuğu olan torun, hemen atılmış:
“Dede, o düt düt değil, mercedes, mercedes…”

Vehbi Vakkasoğlu