Hasan-ı Basrîhazretleri
kuddise sirruh
Tâbiînin büyüklerindendir.
Birgün,
bir dostunun cenâzesine gitmişti.
Definden sonra çok ağladı.
Sevenleri;
Niçin ağlarsınız?
dediler.
Buyurdu ki:
Kardeşlerim!
En son varacağımız yer,
İşte bu kabir.
Buraya hepimiz gireceğiz.
Bunu bile bile, nasıl
günah işleriz?
Dinleyenler, gözyaşlarını
tutamadılar.
Bir gün de, damda namaz kılıyordu.
Secdede ağlamaya başladı.
Öyle ki,
gözyaşları sel olup,
damın kenarından
aşağıya aktı.
O sırada aşağıdan bir adam
geçiyordu.
Üzerine damladı.
Adamcağız;
Acabâ bu su (necis) midir?
diye merak etti.
Zîra câmiye gidiyordu.
Yukarı bakıp, seslendi:
Arkadaş! Bu damlayan su
namaza mâni midir?
Cevap verdi:
Yıka o elbiseni kardeş. Zîra o,
günahkâr bir müminin
gözyaşıdır.
