Allah'tan başkasinin kanunlarina başvurmak

ALLAH'TAN BAŞKASININ KANUNLARINA BAŞVURMAK

ALLAH-u teala şöyle buyuruyor:
"Hüküm vermek yalnız ALLAH'a aittir. Kendisinden başkasına değil, sadece O'na ibadet etmenizi emretti. Dosdoğru din budur. Fakat insanların çoğu bilmezler." (Yusuf: 40)

Bu ayeti kerime gösteriyor ki ister bir şahsın, isterse bir zümrenin olsun, ALLAH'tan başkasının hükmünü kabul eden kimse kimin hükmünü kabul ediyorsa ona ibadet ediyor demektir.

ALLAH-u teala şöyle buyuruyor:
"Ey Muhammed! Sana ve senden öncekilere indirilenlere inandıklarını iddia edenleri görmüyor musun? Tâguta muhakeme olmak istiyorlar. Oysa onu reddetmekle emrolunmuşlardı. Şeytan onları derin bir sapıklığa saptırmak ister." (Nisa: 60)

Bu ayeti kerime ile ALLAH-u teala, insanlara apaçık bildirdiği kendi kanunlarından başka adı ve zamanı ne olursa olsun tüm diğer beşeri kanunlara muhakeme olmayı kabul edenlerin şirke girdiklerini beyan ediyor ve böylelerini hayretle karşılıyor. Çünkü bu tür kimseler hem iman ettiklerini iddia ediyorlar hem de ALLAH'ın kanunlarından başka kanunlara muhakeme olmak istiyorlar!... Ki, bu davranışları onların imanlarında yalancı olduklarını ve iman iddialarının sadece ağızlarında geveledikleri boş laflardan ibaret olduğunu, yüzlerine vururcasına apaçık gösteriyor. Çünkü, Kur'an-ı Kerim'de beyan edilen ALLAH'ın mükemmel kanunlarının dışında herhangi bir kanun veya ilkeye muhakeme olmak veya gerçek zorlama olmaksızın -kalbi imanı tasdik etse bile- bunu istemek, ayette bahsedildiği gibi tâguta muhakeme olmak demektir.

İmam Şa'bi, bu ayetin nuzül sebebi hakkında şöyle diyor:
"Bir münafık ile bir yahudi kendi aralarında anlaşmazlığa düştüler. Yahudi, müslüman görünen münafığa Rasulullah sallALLAHu aleyhi ve sellem'in rüşvet kabul etmeyeceğini bildiğinden dolayı, Rasulullah'a muhakeme olmayı teklif etti. Münafık ise, yahudilerin rüşvet aldığını düşünerek yahudilere muhakeme olmak istedi. Nihayet Cüheynelilerden bir kahine muhakeme olmaya karar verdiler.

Bunun üzerine ALLAH-u teala:
"Sana ve senden öncekilere indirilenlere inandıklarını iddia edenleri görmüyor musun?" (Nisa: 60) ayetini indirdi."

Bu ayetin nüzul sebebi hakkında başka bir rivayet ise şöyledir:
"Birbirinden davacı iki kişiden birisi:

"Rasulullah sallALLAHu aleyhi ve sellem'in huzurunda muhakeme olalım" dedi. Öbürü ise:

"Yahudi Ka'b b. el-Eşref'in huzurunda muhakeme olalım" dedi.

Sonra Ömer radiyALLAHu anh'e muhakeme olmaya gittiler ve ona meseleyi anlattılar. Ömer radiyALLAHu anh Rasulullah sallALLAHu aleyhi ve sellem'in huzurunda muhakeme olmayı istemeyene:

"Doğru mu?" diye sordu. Adam: "Evet" deyince Ömer radiyALLAHu anh boynunu vurarak adamı öldürdü. Bu olay üzerine ALLAH-u teala (Nisa: 60) ayeti kerimesini indirdi."

ALLAH-u teala şöyle buyuruyor:
"Aralarında ALLAH'ın indirdiği ile hükmet. Onların heva ve heveslerine uyma. ALLAH'ın sana indirdiğinin bir kısmından seni saptırmalarından sakın. Eğer ALLAH'ın hükmünden yüzçevirirlerse bil ki ALLAH bir kısım haramları sebebiyle onları musibete uğratmak istiyor. Muhakkak ki insanların birçoğu fasıktırlar. Cahiliyenin hükmünü mü istiyorlar. Yakinen (seksiz, şüphesiz) inanan bir millet için ALLAH'tan daha iyi hüküm veren kim vardır." (Maide: 49-50)

Müfessir İbn-i Kesir bu ayeti kerimeyi şöyle açıklıyor:
"Bütün hayırları kapsayan, bütün kötülükleri yasaklayan, uydurma heves ve arzulara meyilden alıkoyan, ALLAH'ın hükmünün dışına çıkanları ALLAH-u teala reddediyor.
Kulların kendi elleriyle koydukları ve ALLAH'ın şeriatine dayanmayan bütün kanunların boş ve geçersiz olduğunu bildiriyor.
Mesela tatarların Cengiz Han diye bilinen krallarından alınma krallık buyrukları vardır ki bununla hüküm verirler. Nitekim bu yasayı onlara kral koymuştur. Ve bu kanunların ismi Ye'saktır. Bu kanunlar, yahudilik, hristiyanlık ve İslam dininden alıntılar yapılarak, bir de buna kralın fikirleri katılarak hazırlanmıştır. Ondan sonra gelenler bunu izlenen bir hüküm haline getirmiştir ki onlar ALLAH'ın kitabından ve Rasulullah'ın sünnetinden önce bu hükümlere uyarlar. Böyle davrananlar kafirdirler. Küçük büyük bütün meselelerde ALLAH ve rasulünün hükmüne dönünceye kadar onlarla savaşılır." (İbn-i Kesir Tefsiri)