Korkuyorum

‘ÂKIBETİM’ KORKUTUYOR beni…

‘Dost’u incitmekten korkuyorum…

‘Dost’a dost olanları düşman bellemekten korkuyorum…

Bâtılı Hakk, Hakk’ı bâtıl sanmaktan korkuyorum…

Benliğimin esiri olmaktan korkuyorum…

Sözü kalbin değil nefsin emrine vermekten korkuyorum…

“Allah, o gün onların yüzlerine bakmaz ve onlarla konuşmaz” hükmüyle anılan zümreye dâhil olmaktan korkuyorum…

O vâdedilen ‘gün’den korkuyorum…

Bebekleri ihtiyarlatan, anaların evlâtlarını tanımadığı mahşer sabahında, huzûra bir mücrim olarak çıkartılmaktan korkuyorum…

Amelimin yüzüme çarpılmasından korkuyorum…

Menzili Cennet olan o kutlu kâfilenin en arkalarında bile olamamaktan korkuyorum….

‘Selâm yurdu’na hasret ve hicranla yönelen bir buruk nazarın sahibi olmaktan korkuyorum…

*

‘İnsanlar’ korkutuyor beni…

Mâsumlara uzanan ellerden korkuyorum…

Tek dünyalılardan korkuyorum…

Bebek kâtillerinden korkuyorum…

Gözyaşını unutmuşlardan, kalbi katılaşmışlardan, yolunu şaşırmışlardan korkuyorum…

Zayıfı ezen, gücü kutsayan bu düzenden korkuyorum…

Çöpten ekmek toplayanların olduğu bir dünyada, banyosunu altından yaptıracak kadar duyarsızlaşan kalplerden korkuyorum…

Güçlü oldukları için haklı da olduklarını zannedenlerden korkuyorum…

Kraldan çok kralcı olanlardan korkuyorum…

Sözü değersizleştirenlerden korkuyorum…

Dâvâsına militanca bağlananlardan…

Hedefe varmak için her yolu mübah addedenlerden…

İnsanı malzeme gibi gören tasavvurdan korkuyorum…

Başarıyı putlaştıranlardan korkuyorum…

Neticeye kilitlenip, çabayı ıskalayanlardan korkuyorum…

Ne pahasına olursa olsun sonuç almak isteyenlerden…

Hasbî değil hesâbî olanlardan korkuyorum…

Dâimâ bir stratejisi olanlardan korkuyorum…

Çok akıllı olanlardan korkuyorum…

Gizli ajandası olanlardan korkuyorum…

İkili oynayanlardan korkuyorum…

Sürekli plân yapanlardan korkuyorum…

İddialı olanlardan korkuyorum…

Tahammülsüzlerden korkuyorum…

*

Korkularımdan korkuyorum…

Kendimden korkuyorum…



Murat Türker