Bİr dostu olmali İnsanin...

BİR DOSTU OLMALI İNSANIN...

Saate bakmaksızın kapısını çalabileceği bir dostu olmalı insanın
."Nerden çıktın bu vakitte?" dememeli bir gece yarısı telaşla yataktan
fırlarken... Gözünün dilini bilmeli. Dinlemeli sormadan ...Söylemeden anlamalı..Arka
bahçede varlığını sezdirmeden mütemadiyen dikilen vefalı bir ağaç gibi
köklenmeli hayatında...Sen her daim onun orada durduğunu hissetmeli ,
İhtiyaç duyduğunda gidip müşfik gövdesine yaslanabilmelisin,Kovuklarına
saklanabilmelisin...Kucaklamal ı seni güvenli kolları ..
Dalları bitkin başına omuz, yaprakları kanayan ruhuna merhem olmalı. En mahrem sırlarını vermeli, en derin yaralarını gösterebilmelisin..Gölgesinde serinlemelisin ,
sorgusuz sualsiz..Onca dalkavuk arasında bir tek "O" sözünü eğip bükmeden
söylemeli..Yanlış anlaşılmayacağını bilmeli..Alkışlandığında değil ,
asıl yuhalandığında yanında olup koluna girebilmeli..Ve sen öyle
güvenmelisin
ki ona , övdüğünde de , kızdığında da bunun iyilikten olduğunu
bilmelisin.."Hak ettim" diyebilmelisin..Yüzünü gördüğünde , hatta adını
duyduğunda Allah gelmeli aklına .."Ya ben ,neredeyim " diye
sordurmalı..Adı dahi kendi kendine kaçırdığın her namazda ;"Namaz! Gözümün
nuru namaz ",
sözlerini hatırlatmalı Peygamberin. Ve sonra demeli ki :"Sadece namazı
kaçırdım diye üzüleceğine, Allah beni huzuruna kabul etmedi diye de yan
için için ki; bir daha Rabbinle randevunu asla atlama…
Teklifsiz kefili olmalı hatalarının, Her hatanda kendisinde de bir eksiklik
aramalı. Günahlarının yegane şahidi olsun…Ve Hak için düzelmeye
çalışsın..Seni senden daha iyi bilen , senden çok güvenen bir sırdaş..Göz
bebekleri bulutlandığında yaklaşan fırtınayı sezebilmelisin..Ve sen
ağladığında , Onun gözünden gelmeli yaş