Kalbimin Üstüne

Yüregimde kopan firtinayi gönderiyorum sana sevgili, çocuksu bakislarimin ardindan,
Ellerimi kesen ayazlarimi gönderiyorum sana; askin akip gidisini seyret diye iç ülkemden iç ülkene.
Her seyi koca bir yokluk gören gözlerimi gönderiyorum sana, yesile çalan yanindan umut bul diye.
Koca sehri bombos gören kalbimi gönderiyorum sana, içindeki atesle isit diye.


Bütün mektuplarim geri dönüyor sevgili sehrime, yoksun.
Bu koca yoksunlugun içinde kaybolmussun.
Hayat bizi terk edeli çok olmus, ben aynalarda kaybolmusum, sen
hayallerime bile ugramaz olmussun.
Bir masalmis her sey bir bakmisim uyumussun.
Ne masalin sonunu dinleyecek kadar uyanik kalmayi basarabilmissin, ne de bana yeni masallar anlatacak kadar âsik olmayi.


Hasret yüklü gemilerim yollarini bulamadi.
Ben Leyla’nin cisminde tasidigim mecnun kalbi ile bir basina kaliverdim ask diyarinda.
Ne gemilerimi indirecegim sahillerim oldu, ne de karadan yüzdürebilecek cesaretim.
Ask bitti. Toprak oldu bakislarimda ki umut.


Kalmak, gitmekten vazgeçmektir derdi atam.
Be ne gitmeyi becerebiliyorum topraklarindan ne de yasamayi senin kurallarina göre.


Isyanlarim var, eylemsiz, sessiz isyanlarim.
Bir gök düslüyorum, mavisi adam gibi mavi , siyahi adam gibi siyah..
Ama gündüzleri gri bulutlar kapliyor gökyüzümü, geceleri sehrin isigi.
Mavisi griye çaliyor hüzünle gökyüzümün, yildizlari gam yansitiyor puslu bakislarla.


Her sey bir tebessümünde gizli kaliyor bazen.
Züleyha’ nin gülümsemesi kadar sicak, Yusuf’un durusu kadar soguk.
Ask sana da bana da ne uzak sevgili.


Simdi sukut limanlarina demirledim gemilerimi.
Sadece bekliyorum.
Günesin dogusunu nasil beklerse yüce daglar, yagmurun yagisini nasil beklerse çiçekler, öylece hasret gemilerimi ask denizine indirecegin ani bekliyorum.


“Beklemek sabretmektir”. Dedi ustam, “kalbim üstüne ” dedim...