HubbÜ'n-nebÎ

HUBBÜ'N-NEBÎ

Peygamber sevgisi demektir. Allah'ın müjdeleyici ve uyarıcı olarak gönderdiği Peygamberleri özellikle bütün insanlığın Peygamberi Hz. Muhammed (a.s.)'i sevmek, mü'minlerin Peygamberlere karşı görevlerinden biridir. Peygamberi sevmek, Allah'ı sevmenin sonucudur. Çünkü Allah, bizi sevmesini, bizim Peygambere uymamıza bağlamıştır (Âl-i İmrân, 3/31). Peygambere uyabilmek için, onu tanımak, onun peygamberliğini tasdîk etmek ve onu sevmek gerekir. Tevbe sûresinin 24. âyetinde eş, çocuk, baba-oğul, mal-mülk gibi hiçbir şeyin Allah ve Peygamberinden daha sevimli olmaması gerektiği bildirilmiştir.
Peygamber sevgisi, îmânın gereğidir (Ahmed, IV, 11). Buhârî, el-Câmi'u's-Sahîh adlı hadis kitabında Îmân bölümünün 8. bahsinin başlığını "Peygamberi Sevmek Îmândandır" şeklinde koymuş ve şu hadisleri kitabına almıştır: "Biriniz ben kendisine (ana-)babası, çocukları ve bütün insanlardan daha sevimli oluncaya kadar îmân etmiş olamaz." (Buhârî, Îman, 8), "Kimde şu üç şey bulunursa (o kimse) îmânın tadını bulmuştur. (Bu üç şey); Allah ve Peygamberinin kendisine bu ikisinin dışında her şeyden daha sevimli olması, kişinin sevdiğini Allah için sevmesi ve ateşe düşmekten hoşlanmadığı gibi küfre dönmekten hoşlanmamasıdır." (Buharî, Îmân, 9).
Kur'ân'da, "Peygamber, mü'minlere canlarından daha ileridir (evla), peygamberin eşleri de onların anneleridir" buyurulmuştur (Ahzâb, 33/6).
Peygamberi sevmek, Kur'ân ve Sünnette yer alan hükümleri uygulamak, Hz. Muhammed (a.s.)'i kendine örnek ve önder, Kur'ân'ı da rehber edinmekle mümkün olur. Peygamberi seven âhirette onunla beraber olur. Birisi Peygamberimiz (a.s.)'e,
- Kıyamet ne zaman kopacak diye sormuş, Peygamberimiz (a.s.) de ona,
- Kıyamet için ne hazırlığın var? diye karşılık vermiştir. Adam,
- Allah ve Peygamberinin sevgisini demiş, bunun üzerine Rasûlüllah (a.s.),
- Öyle ise, sen sevdiğin ile berabersin buyurmuştur (Müslim, Birr, 161).
Mü'min, Peygamberini Allah için sevmelidir. Çünkü Peygamberimiz (a.s.); "Beni Allah sevgisinden ötürü seviniz." buyurmuştur (Tirmizî, Menâkıb, 33. V, 664).
Mü'min, kendisi Peygamberi sevdiği gibi çocuklarını da bu sevgi ile yetiştirmelidir. Şu hadis bunun delilidir: "Çocuklarınızı üç özelliğe sahip olarak yetiştirin: Peygamber sevgisi, Ehli beyt sevgisi ve Kur'ân okumak." (Deylemî, bk. Hâşimî, No: 48).
Peygamberimiz (a.s.), bu sevgiye layıktır. Çünkü O, Allah'ın sevgilisi ve Allah'ın nurudur (Mâide 5/15). Peygamberimiz (a.s.), "Biliniz ki ben Allah'ın sevgili kuluyum, dostuyum, (Ancak) övünme yoktur (övünmüyorum)" demiştir (Tirmizî, Menakıb, 1).
Peygamberi seven Allah'ı sevmiş, ona uyan Allah'a uymuş olur. O şefkatli ve merhametlidir (Tevbe, 9/128). Peygamberi (a.s.) çok seven kıyamet gününde ona yakın olacaktır (Tirmizî, Birr, 71. IV, 370).
Bir insanın Peygamberi seviyor olabilmesi için; onun hak peygamber ve tebliğ ettiği İslâm'ın hak din olduğunu kabul etmesi, gücü nispetinde Kur'ân ve Sünnete uyması, isyân etmemesi, onu kendine örnek ve rehber edinmesi, ona salât ü selam getirmesi gerekir (Âl-i İmrân, 3/132; Ahzâb, 33/21, 36-37, 56). Allah'ı Peygamberini ve hak dini inkâr eden Allah'a ve Peygambere eziyet etmiş; îmân edip İslâm'ın emir ve yasaklarına uyan kimse de Allah'ı ve Peygamberi sevmiş olur. Kadın ve erkeği ile sahabe, Peygamber (a.s.)'i çocuklarından, yakınlarından ve mallarından çok seviyorlardı. Müşrikler tarafından esir alınan Hubeyb ve Zeyd'e; "eğer yerinize Muhammed'in öldürülmesini isterseniz ölümden kurtulacaksınız" denilmişti. İki sahâbî, ölümü tercih etmişler ve "değil onun öldürülmesine, ayağına Medine sokaklarında bir dikenin batmasına bile râzı olmayız, müslüman olarak ölmek dinimizi terk etmekten daha hayırlıdır" demişlerdir. (İ.K.)