HubbÜllah

HUBBÜLLAH

Allah sevgisi demektir. Allah'ı sevmek; O'nun sevap, nimet, rıza, hoşnutluk ve yakınlığını arzu etmektir. Bir insanın Allah'ı seviyor olabilmesi için îmân etmesi, sâlih ameller işlemesi, Allah yolunda çalışması, İslâm'ı yaşama konusunda hiçbir kınayıcının kınamasından korkmaması, mü'minlere karşı mütevâzî olması (Mâide,5/54), son Peygamber Hz. Muhammed (a.s.)'e uyması (Âl-i İmrân, 3/31) gönlü, zihni ve dili ile daima Allah'ı anması, Allah'tan gelene razı olması, Allah için sevmesi, Allah için kızması (Ebû Dâvûd, Sünnet, 16) ve Allah'ın rızasını her şeyin üstünde tutması gerekir. Kur'ân'da, Allah'ın muhsinleri (Bakara, 2/195), muttakileri (Âl-i İmrân, 3/76), söz, fiil ve davranışlarında âdil olanları (Mâide, 5/42), sabırlı olanları (Âl-i İmrân, 3/146) Allah'a güvenenleri (Âl-i İmrân, 3/159), çok temiz olanları (Tevbe, 9/108), tevbekârları (Bakara, 2/222), Allah yolunda çalışanları (Saff, 61/4) ve Hz. Muhammed (a.s.)'e uyanları (Âl-i İmrân, 3/31) sevdiği bildirilmiştir. Anlaşılan o ki; Allah, imân edip Kur'ân ve sünnete uyanları sevmektedir. Allah'ın güzel isimlerinden biri vedûddur. (Hûd, 11/90) Vedûd, çok seven demektir. Allah'ın bir insanı sevmesi; O'nun inanç, söz, fiil ve davranışlarından razı olması ve amellerine sevap vermesi demektir. "Allah, her işte yumuşak davranışlı olmayı sever." (Müslim, Selâm, 15), "Allah, kulunun helal rızık elde etmek için çalışarak yorulmasını sever." (Münâvî, Feyzü'l-Kadir, II/193); "Allah, sizden birinizin yaptığı işi, ameli ve görevi sağlam ve iyi yapmasını sever." (Münâvî, Feyzü'l-Kadir, II,286-287); "Allah, affedicidir, affetmeyi sever." (Tirmizî, Deavat, 85)... gibi birçok sözünde Peygamberimiz (a.s.) Allah'ın sevdiği insanları ve davranışları bildirmiştir. (İ.K.)