KunÛt

KUNÛT

Sözlükte "Allah'a ihlasla kulluk etmek, namaz ve duayı uzatmak, sükut etmek, dua etmek, ibadet kastıyla ayakta durmak" gibi anlamlara gelen kunût, dinî bir kavram olarak, namazda rukûdan önce veya sonra ayakta dua etmeyi ifade eder.
Kur'ân-ı Kerim'de kunût sözlük anlamında, ibâdet etmek, boyun eğmek (Rûm, 30/26; Ahzâb, 33/120; Zümer, 39/9), ibadet maksadıyla ayakta durmak (Âl-i İmrân, 3/43), sükut etmek (Bakara, 2/238) manalarında kullanılmıştır. Hanefîlere göre, vitir namazının üçüncü rekatında kunut yapmak vaciptir. İmam-ı Azam'a göre kunutta tekbir almak ve kunut dualarını (Allahümme innâ neste'înuke ve Allahümme iyyâke na'büdü dualarını) okumak vaciptir. Ancak İmam Muhammed ve Ebû Yûsuf'a göre ise, tekbir almak vacip, kunut dualarını okumak ise sünnettir. Bu duayı okuyamayan kimse "Rabbenâ" duasını okur veya üç defa "Allahümmağfir lî" der. Namazda kunûtu unutan kişi, namazın sonunda sehiv secdesi yapar. Şâfiî ve Mâlikîlere göre ise, sabah namazının ikinci rekatinde, rükudan sonra kunût yapılır. Sabah namazında kunût duası yapmak Şâfiîlere göre sünnet, Mâlikîlere göre ise müstehaptır. Şâfiî veya Mâlikî imamın arkasında sabah namazı kılan bir Hanefî, imam kunût yaparken sessizce bekler. (İ.P.)