KÂFİ

KÂFİ

Yetmek, korumak, yetiştirmek, yerine geçmek anlamındaki "k-f-y" kökünden gelen kâfi, yeten, koruyan demektir. Allah'ın sıfatı olarak bir âyette geçmiştir: "Allah kuluna kâfi değil mi?..." (Zümer, 39/36)
Allah'ın bu vasfı "kefâ - yekfî" fiili ile de ifade edilmiştir: "O alay edenlere karşı biz sana yeteriz." (Hicr, 15/95); "...Onlara karşı Allah yeter..." (Bakara, 2/137). Allah'ın kuluna kâfi olması; hem yardım etmesi, vekil olması, yol göstermesi, hem de yaptığını bilmesi, görmesi, şahit olması, günahından haberdar olması ve hesaba çekmesi demektir. Kur'ân'da, dost ve yardımcı olan, bilen, şâhit olan, vekil olan, hesap soran (Nisa, 4/6, 45, 70, 81, 166), kullarından haberdar olan, günahlarını bilen (İsrâ, 17/65, 95) ve yol gösteren (Furkân, 25/31) olarak Allah yeter (kefâ billah) denilmiştir. (İ.K.)