EHL-İ HADİS (Ehl-i Eser)

EHL-İ HADİS (Ehl-i Eser)

Ashâbu'l-hadis, ehl-i eser deyimleriyle de anılan ehl-i hadis, hadis ilmiyle uğraşanlar anlamına gelir. Sahâbe'den itibâren kullanılan bu deyim ilk devirlerde, hadis öğrenim ve öğretimiyle uğraşan, râvilerin hallerini bilen, hadiste her konuda söz sahibi uzman kimseler anlamına geliyordu. Zamanla, hadislere göre amel etmeye çalışan kimseler, anlamına kullanılmaya başlandı. Ahmed ibn Hanbel, bu manadaki ehl-i hadis'in ileri gelenlerindendir. Daha çok hadise ağırlık veren Medine merkezli ekolün adı da ehl-i hadisdir. Ehl-i hadis, mümkün mertebe nassları yorumlamaktan ve kıyastan kaçınır. Ehl-i hadis kavramı ile bazen, hadisle amel eden kimseler anlamına bütün müslümanlar kastedilmiştir. Ehl-i hadis, bazı dönemlerde şekilci tutumlarından dolayı tenkit edilmiş, bu durum tarihte bazı tartışmalara da yol açmıştır. Bunun neticesinde bazı eserler kaleme alınmıştır. Hatîb el-Bağdâdî'nin "Şerefü Ashâbi'l-Hadis"i bunlardandır. Bağdâdî, "Nasîhat-u Ehli'l-Hadis" eseriyle de hadis ehlini, hadislerin fıkhını da öğrenmeye teşvik etmiştir. (A.G.)