EmvÂl-İ bÂtina

EMVÂL-İ BÂTINA

Kelime anlamıyla "gizli mallar" anlamına gelen kavram, bir fıkıh terimi olarak, nakit paralar ile evlerde, mağazalarda bulunan ticaret mallarını ifade etmektedir. Bu kavram zekat ile ilgili hükümler açıklanırken geçmektedir. Zekatın kamu yararını ilgilendirmesi nedeniyle, ilk devirlerden itibaren zekat, âmil diye isimlendirilen zekat ve vergi toplayıcıları vasıtasıyla toplanmış ve devlet eliyle dağıtılmıştır. Bununla birlikte emvâl-i bâtınanın zekatlarının dağıtılması sahiplerinin dinî duyarlılıklarına bırakılmıştır. Bunlar, gizli mallarının zekatlarını diledikleri fakirlere, muhtaçlara bizzat verebilirler. Bir malın zekata tabi olması için öngörülen şartlardan birisi de, Nisâp miktarına ulaşmasıdır. Borçların Nisâbın gerçekleşmesine mani olup olmadığı konusu ise tartışılmıştır. Fakihlerin çoğunluğuna göre, emvâl-i bâtınada borç etkili olmaktadır. Borç miktarı düştükten sonra Nisâp miktarına ulaşmış ise zekat gerekli olur. (İ.P.)