DÎN GÜNÜ (Yevmü'd-din)

DÎN GÜNÜ (Yevmü'd-din)

"Yevmü'd-din" tabiri, 12 âyette geçmiştir. Bu tabirdeki "din" kelimesi ceza anlamındadır. "Ceza" kelimesi iyi veya kötü yapılan bir işin tatlı veya acı karşılığını vermek, sevap ve ikap; "yevm" kelimesi ise âhiret günü demektir. "Yevmü'd-din" (rûz-i ceza); her işin karşılığı verilip bitirileceği son gün, gelecekte mükâfat ve mücazatın tevzi olunacağı vakit demektir ki buna "el-yevmü'l-âhire" (ahiret günü, son gün) de denilir. Bunda kaza ve hüküm manası da mündemiçtir. Buradaki "gün" 24 saat demek değildir. Kur'ân'da dünya günlerine nispetle ahiret günlerinin uzunluğunu belirtmek için, çokluktan kinaye olarak "bin sene" (Hac, 22/47) veya "elli bin sene" (Secde, 32/5; Me'âric, 70/4) gibi ölçüler kullanılmıştır.
"Din günü" (yevmü'd-din) âhirete işarettir. Yoksa burada "din" kıyamet demek değildir. Yüce Allah, "yevmü'd-din"i Kur'ân'da şöyle tanıtmıştır: "Ve (kâfirler) yazık bize bu din (ceza=sevap veya ikap) günüdür dediler. Bu (din günü) yalanlamakta olduğunuz fasl (iyi ile kötünün ayrıldığı, hesap ve hüküm) günüdür." (Saffat, 37/20-21); "Sonra din gününün ne olduğunu sen nereden bileceksin? (O gün) kimsenin kimseye yardım edemeyeceği bir gündür. O gün emir yalnız Allah'a aittir." (İnfitar, 82/18-19) "Din günü"; alış-verişin, dostluğun ve kâfirlere şefaatin olmadığı (Bakara, 2/254), hesabın görüleceği, gözlerin dehşetten donup kalacağı (İbrahim, 14/41-42), "ne oğulların ne de malların fayda vermeyeceği, selîm bir kalp ile gelenin fayda göreceği" (Şu'arâ, 26/88-89) bir gündür. "Din (mükafat ve mücazat) muhakkak vuku bulacaktır" (Zâriyât, 51/6). "O gün Allah onlara hak ettikleri cezalarını tam verir..." (Nûr, 24/25). (İ.K.)