Çocuklarimiz ilahi bir emanettir.

HEKIMOGLU ISMAIL

cocuklarimiz ilahi bir emanettir
Cocuklarin kendilerine mahsus hususi dünyalari,genis hayalleri vardir.
Kalpleri henüz günah kirleri ile sâfiyetini kaybetmemistir. Ruhlari bembeyaz bir kâgit gibi her türlü nakisi islemeye müsaittir. Gözlerini dünyaya yeni açan bu masum varlik, bize en büyük Ilahî bir emanettir. Bu emaneti ihmal etmek ise en büyük hiyanettir!..

Çocuk, daha erken yaslarda çevresini taklitle hayata baslar. Taklit ettigi seyler ne kadar mükemmel, ne kadar Islamî yasayisa uygun olursa, edinecegi aliskanliklar da o derece mükemmel ve Islamî olur.
Dogan çocugun kulagina ezan okumanin sünnet olusunda derin hikmetler vardir. Bu belki telkinde ilk merhaledir.
Ailenin Islamî bir hayat yasamasi, çocugun yetismesinde en tesirli unsurdur. Bu hususu dikkate alarak ebeveynin, küçük de olsa sahsî kusurlarini çocuklarindan gizlemesi, onlara kötü örnek olmamasi gerekir. Misafir kabul etmek istemedigi zaman çocuguna, "Kapiya git, babam evde yok, de." diyen baba, evladini yalanciliga ve sahtekârliga alistirdiginin farkinda mi?.. Çocuk terbiyesi hususunda basvurulmasi gereken yollari söylece siralamak mümkündür:
Çocuga daha küçük yaslarda yavas yavas birtakim dinî telkinler yapilmalidir. Allah ve Peygamber sevgisi çesitli vesilelerle kalbine yerlestirilmelidir. Bunu temin etmek için imanla ilgili vecize ve metinler ezberletilebilir. Bunlar hayat boyunca çocugun ruhunda derin izler birakir.
5-6 yasindan itibaren Kur'an-i Kerim ögretilmeye baslanmali, bazi sûreler ezberletilmelidir.
7 yasindan itibaren dinin amelî vecibeleri ögretilmeli, tatbikine gidilmeli. Bunun basinda namaz gelir.
Bugün çocuklarin elinde dolasan kitaplar, Islamî terbiye ve ruhtan çok uzak, ahlaksizligi, anarsiyi tesvik eden eserlerdir. Bunlarin yerine Islamî kahramanlik destanlari, mertlik, fedakârlik gibi ulvî duygulari telkin edecek eserler verilmelidir. Çocuk okumali ki soru sorsun.
Çocugun hareket tarzi üzerinde arkadasin mühim tesiri malumdur. Iyi örnek olabilecek çocuklarla gezmeli, oynamali. Bazen iyi bir arkadas; ana-baba, ögretmen kadar hatta daha fazla gençlerin hayatina müessir olur.
Çocugun yasi biraz ilerleyince ona bir sahsiyet vermek gayesi ile konferanslara, dinî sohbetlere götürmekte fayda vardir.
Çocugu dövmek, onu terbiye etmek yerine onu ya aptallastirir ya da korkunç bir adam haline getirerek isyan etmesine sebep olur. Zaten ileride ise yarayacak olan çocuk yaramaz olur. Yaramaz olmasi zekâsinin alametidir. Çocuk masumdur. Hayirsiz çocuk yoktur. Allah hayirli ana-baba versin.
Babam okula gidip ögretmenlerimle konusmak istemezdi. Ben sinifta kalinca kizdi, bagirdi, çagirdi. Halbuki ben okula basladigim andan itibaren babam okula gelip sik sik durumumu sormaliydi. Basarisizligimin sebebini ögrenmeliydi. Bütün ögretmenler zekâmi överlerdi; amma ben ders çalismiyordum. Babam neden ders çalismadigimin sebebini ögrenmeliydi. Bir komsumuz vardi. Çocuguna okulda bir problem sormuslar: "Çözemedik. Yardim edin." diye aglayarak yalvarmisti kadin. Çocuga anlattim nasil çözecegini. "Ne zaman istersen gel." dedim. Dikkatimi çekmisti. Anne-baba çocuklarina yardim edemeyince üzülmüslerdi. Yardim edecek adami arayip bulmuslardi. Çocuk baskiyi sevmez. Torunlarima tek söyledigim, "Insallah siz Islam'a hizmet edeceksiniz." "Insallah!" diyorlar. Baska ne desem "Insallah." demezler. Insanlarin en gururlusu çocuklardir. Çocuga "Sus be!" diye bagirsam öyle aglar ki... Niye? Gururu incindi... Kundaktaki çocuga bile annesi sert baksa, çocuk aglar. Bir gün kizimla pazara gitmistik. "Kizim elini ver, kaybolursun." dedim. "Niye kaybolayim? Ben yolumu biliyorum!" diye bagirdi. Biraz sonra dedim ki, "Kizim elimi tut. Ben buralari bilmiyorum. Sen biliyorsun. Kaybolmayayim." Çocuk hemen elimi tuttu. Iste oldu! "Uslu ol, yaramazlik yapma." diyorlar. Onlar mi çocuk, biz mi? Agaci diktik. Sonra, "Yahu agaç, hadi meyve versene." desek, itsek, tekmelesek, agaç kurur. Fidan parmak kadar boyda, "Meyve vermedi." diyorlar. Ahmaklik... Çocuk bu!.. Biz neci oluyoruz da Allah'in