ETBÂU'T-TÂBİÎN (Tebeu't-Tâbiîn)

ETBÂU'T-TÂBİÎN (Tebeu't-Tâbiîn)

Tâbiîne uyanlar anlamına gelen, etbâu't-tabiîn, herhangi bir tâbiî ile karşılaşıp, müslüman olarak vefât eden kimselere denir. Bu nesil, Hz. Peygamber'den sonraki üçüncü tabakadır. Etbeu't-tâbiîn'in fazileti bir hadiste şöyle bildirilmektedir: "İnsanların en hayırlısı benim yaşadığım devirde yaşayanlardır. Sonra onlardan sonra gelenler, sonra da onlardan sonra gelenlerdir." (Buhârî, Şehâdât, 9, Fedâil-u Ashâbi'n-Nebî, 1, Rikak, 7, İmân, 10, 27) Etbâu't-tâbiîn devri, İslâmî ilimlerin oldukça parlak olduğu bir dönemdir. Bu devirde hadis rivâyeti sağlam usullere bağlanarak en mükemmel şeklini almıştır. İmam Malik (ö. 179/795) ve İmam Şâfiî (ö. 204/819) bu devrin fakih ve muhaddislerindendir. (A.G.)