Yar'e Mektup (kalb'e nakşedilen)

Yar'e Mektup (kalb'e nakşedilen)

(Yaz kalem! Ki kelamın tarihi bir tekerrürdür!)

http://img81.imageshack.us/img81/953...olcuyumhh2.jpg

Hikmetleri Kelimelerin Kalplerine İndiren Allah'a Hamd Olsun...

Yürüdüğüm yollar...
Ve kaldırımlar...

Varılacak en emin yerdir kalbin ey Aşk'ı Baki...
Ben ki; yolcuyum Mısır'ın Züleyha'sının sırrına emanetçi..
Ve ben yolüzereyken buldum bu hayali...

Yolcuyum birgün Hz.Yunus'un balığın karnından çıktığı sahile ulaşmayı uman ve nihanıyla tövbeler yağdıran ilah-i aşk'a...
Kurulu surlar ardında kalem,kelamını tüketmenin şuursuzluğuyla sessiz harfleri kuşanmakta...
Ve düştüğüm yollar kapı açtıkça beşeri cihana
Sevdam uzaklaştıkça Yusuf'un Züleyha'dan gözlerini kaçırdığı an'a...
Yaldızlı sözlerimin anlamsızlığıdır "matem"

Ey Yar!
Susma!
Sen ne dersen;kelam ondan ibarettir zaten!
Bil ki; aşkımın aslı hayalken,beni gerçeye ulaştıran yar-i hakikisin sen!

Korkmadık hiç yola düşmekten.
Ki kaçındık bu yüzden yola düşmeden,düş'e düşmekten...

Sevgili!
Bildim,hasretsiz vuslat,marazsız sıhhat gibidir;yüreğime ulaşan her risalenle vuslat arzum biraz daha artıyorken,
mamafih ufukta müjdenin kızıllığı dahi zuhur etmiyorken.
Bildim ve sukut-u hayal'e kapattım sadrımı..

Bu sevdanın sıhhati şanlı olsun diye..tutulduğumuz ince hastalıktır ey yar..

Değil mi ki;bize hep gurbetin çileli yollarını adımlamak düşüyor
Ve değil mi ki; aşk çilesine razı gelirsek hakiki oluyor...

...

Ey gül-i Rana

Uzaklık hesabedilebilir bir kavram malum ki.
Oysa şiddeti hesabedilebilen bir sevgi kalpte kök salmış muhabbet-i hakiki olabilir mi?

Bazen sevgileri büyüten zamanın , kavuşmaları öksüz bıraktığına şahit oldukta,
Kimsesizlik uçurumunun kenarında imdada bir duha nefesinin yetiştiğine şehadet etmedik mi?

Ve ey yar-i hakiki!
Ben muhabbetinle senin kalbinde yaşarken hayati,
Aklım senin uzağında kalmış bir mesafeyi hesabedebilir mi?

İşte kelamın tükenişi!
İşte s(öz)ün mekanı köz bilişi..
Ve bu risale şahittir, ben öylesine sen'im ki!
...Öylesine seninim ki ey aşk'ı baki...

içime sığdıramadığım bir ummanken sen şimdi
o ummanda küçük bir deniz olmanın şuuruna varmak,
özgürlüğümün (gönle sefa veren tutsaklığımın) en hoş ifadesi...
ve bu şuurun kalbini şiirimde tutmak sevdamın en deruni arzuhali...
istemem sahte özgürlükleri!
bırak tutsaklığımın efendisi sen oldukça, azad etmesinler beni...


(Aşk..
Yum gözünü sevgilinin/bu uzun suskunluğa...
Kelamım (Hz) Yunus'un gözaşları gibi esirken neyleyim..
Bir Yunus(Emre) olamadım ki ona kalem gibi kesilmiş odunlar sunabileyim..)