Ünlü Rus yazarı Lev Tolstoy akşam yürüyüşüne çiktigi sirada, yanina son derece zayif ve halsiz bir dilenci yaklasti. Tolstoy adamin günlerdir dogru dürüst bir sey yiyemedigini hemen anladi. Durdu ve biraz para çikarmak için elini cebine götürdü. Ancak, cebinden bir kuruş bile çikmadi! Tolstoy, adama yardim edemedigi için son derece üzülmüstü. Dilencinin yipranmiş kirli ellerini tuttu ve özür dileyen bir ses tonuyla: Beni affet kardeşim; dedi. Yanimda sana verebilecek hiçbir seyim yok. Dilencinin solgun ve yorgun yüzü birden aydinlandi. Hayir, benden özür dileme dedi dilenci. Sen bana çok büyük bir hediye verdin. Bana 'kardeşim' dedin!
Basari Öyküleri kitabindan alinmistir
