Hazret-i Osman bin Affan (şiir)

Hazret-i Osman bin Affan
Üçüncü halifesi o, Resul-i Ekremin
Beşincisi olmuştur, ilk iman edenlerin

Rukayye vefat etti sonra Hakkın Resulü
Verdi ona öteki kızı Ümm-ü Gülsümü

İkinci defa damat oldu Resulullaha
Buyurdu ki: (Verirdim, bir kızım olsa daha.)

Onu pek çok severdi, Rabbimizin Habibi
Ona dendi “Zinnureyn” iki nurun sâhibi

Ebu Bekr-i Sıddıktır, Kur’anı toplattıran
Osmanı-ı Zinnureyndir, çoğaltıp dağıttıran

Çok zengindi malını Hak yolda etti feda
Onu da Cennetle müjdeledi ol Hudâ

Edeb yönünden onun gibisi pek yok idi
Halim, selim, yumuşak, hayâsı pek çok idi

Onun devrinde Kıbrıs, Endülüs fethedildi
Sinâ Çölü geçildi, tâ Fizan’a gidildi

Mâverâünnehirle, Semerkant ve Türkistan
Alındı Acemistan, Kafkasya ve Hindistan

İslam’ın sesini o, uzaklara duyurdu
Peygamber Efendimiz, onun için buyurdu:

(Her nebinin Cennette bir arkadaşı vardır
Benim ise orada arkadaşım Osman’dır.)

(Yemin ederim yetmiş bin kişi ümmetimden
Onun şefaatiyle kurtulur Cehennemden.)

(Canım kızım Rukayye, çok hürmet et Osman’a
Eshâbdan odur en çok huyu benzeyen bana.)

(Gökte bütün melekler, Osman’dan haya eder
Hesaba çekilmeden, Osman Cennete gider.)

İbni Sebe isimli Yemenli bir Yahudi
Yüce dini içinden parçalamak istedi

Pek çok gayret gösterdi, ilk önce Medine’de
Fakat başaramadı, çok çalıştı ise de

Dedi “Mısır’da fitne çıkarmak daha kolay,”
Mısır Kıptilerinden kurdu çapulcu alay

Medine’ye geldiler, bir sabah vakit erken
Evde şehid ettiler, onu Kur’an okurken

O hayâ timsalini sevmek ne büyük nimet
Yâ Râb, şefaatini hepimize nasip et