senin gül yüzünün asudeliğinde bildik teslim olmanın güzelliğini...

İslam insanın kendiyle barışık olması demekti.
İslam insanın insan olması içindi.

Yazık ki aramızdan birileri, seni taşlayanları bile "onlar bilmiyorlar Rabb im onları bağışla!" dediğini hiç duymamış gibi, dini öç alma sığlığına yuvarladılar.

Senin sünnetine kimseyi kendinden aşağıda görmek yokken,İslamı nefret mızraklarının ucuna takanlarımız oldu.

Yağmur nasıl kimseyi kimseden ayırmadan yağıyorsa, biz de öyle yağmalıydık secdesini arayan alınlara, biz de öyle dokunmalıydık hüzne bulanmış yüreklere.

Oysa biz, oysa biz,

siyasal kutuplaşmanın bayrağı ettik rahmeti,taraftarlıkların sığ kıyılarında tükettik mavi denizleri,cebimizde kaybettik güneşi.

İnsan olmaktı İslam olmanın şartı.
İnsan olmayı atlayarak müslüman olunamazdı...
Yüreğimizde başkaları için kanayan çizgiler çoğalmadıkça, senin dediğin yerde uyanamayacaktık.

Yeniden insan eyler misin bizi?

Açar mısın gözlerimizi?

Açar msın gönüllerimizi?...