Bakmak , gÖrmek, fark etmek...

Yaşadığımız dünyada baktığımız ama görmediğimiz birçok güzellik görmemizi bekliyor.
Denizin hırçın dalgasında, dağ başındaki papatyada, bir sokak kedisinde o yaşama sevincini duymuyorsak, sadece baktığımız görmediğimiz içindir.
Sabahları karşı komşuna günaydın demiyorsan, bakkalından iyi günleri esirgiyorsan, bir yaşlıya yardım etmiyorsan fark etmiyorsun demektir.
Çöpe atılan ekmeğe muhtaç yoksulu, giymediğin giysiye ihtiyacı olan fakiri görmüyorsan
fark etmiyorsun demektir.
Yaşamak ne güzel değil mi?
Nefes alabilmek.
Ama en güzeli sadece kendin için değil başkaları içinde yaşayabilmek. Aldığın her nefesin bir parçası başkası için olmalı.
Senin yaşadığın mutluluğu, hüznü, sevgiyi, korkuyu başkalarıyla paylaşmadığın sürece ne kıymeti var ki.
Komşunun, arkadaşının yaşadığı sevinci, hüznü, mutluluğu, korkuyu görmediğin sürece
ona nasıl faydan dokunur.
Buda bakmak değil görmek demektir.
Fark etmek demektir...
Güneş doğarken çiçeklerin kıpırdanışlarını, yüzlerini ona çevirmelerini izledin mi hiç?
Çocuğun parkı gördüğünde yüzündeki gülümsemeyi?
Yardım ettiğin bir yabancının sana bakışlarını?
Dünyanın tek senin için yaratılmadığının farkına varmayı fark ettin mi? Cevabın evet ise ne mutlu ki bakmayı görmeyi ve fark etmeyi biliyorsun.
Bir gününü ayır ve evine bir bak.
Çevrede sana lazım olmayan ama komşundan gördüğün için aldığın, belki ona senden daha çok ihtiyacı olan biri olduğunu düşüneceğin birçok eşyayla karşılaşırsın.
Gar dolabını baktığında, belki on belki daha fazla gömlek ya da eteğe sahip olduğunu görürsün ve genelde kaç aydır hemen hemen iki üç çiftini kullandığını fark edersin.
İnanın ki fark etmek için asla geç kalmayız.
Size uzanan ellere bakmayı, görmeyi ve fark etmeyi artık geciktirmeyin. Sevgileri fark edin.
Üzüntüleri fark edin.
Hayatın kısalığını, yarınların gizemini,
dünün geçmişte kaldığını, fark edin.
Bakabilen, görebilen ve fark edebilen gönül gözlerimiz için binlerce kez şükürler olsun…

alıntı