kalbim temiz diyorlar

kalbim temiz diyorlar Bazı kimseler kalp temizliğini sadece insanlar hakkında bir kötülük düşünmemek yahut yardımsever olmak gibi çok basit mânâda anlıyorlar... Bununla da kalmayıp insanlara iyi davranmakla, Allah’a ibâdet mükellefiyetinden kurtulduklarını zannediyorlar. Bu şeytanın bir desisesi, nefsin bir oyunudur... Bu oyuna gelenleri aldatan sebeplerden biri, “hata emsâl olmaz” prensibine göz kapamalarıdır... Bunlar, namaz kılan ibâdet eden bir mü’minin günlük hayatında İslam’ın ruhuna ters düşen ve diğer insanlara zarar veren birtakım noktalar tespit ediyorlar. Bunları öne sürüyor ve “bu adam namaz kılıyor ama, şu hataları da işliyor. Ben ise onun düştüğü hatalara düşmüyorum“ diyerek kendi ibâdetsizliklerine, onun kusurlarında bir özür kapısı bulmaya çalışıyorlar. Bu tip yanlış değerlendirmeler sadece namaz kılmayanlara mahsus değil... namaz kılan bir mü’min de İslam’ın diğer emirlerini kendisinden daha iyi yerine getiren bir kardeşi hakkında benzer şeyler söyleyebiliyor.

Hidayet rehberimiz, Peygamber Efendimiz’ den (a.s.m) bir hadisi şerif:
“Bir günah işlediği zaman kalpte bir kara leke hasıl olur. Eğer sahibi pişman olur tövbe istiğfar ederse kalp yine parlar...”
Bu hadisi şeriften temiz ve selim kalbin, ancak günahlardan salim olan ve isyanlarla kararmamış bir kalp olabileceğini öğreniyoruz.
Babasının sözünü tutmayan bir çocuğa, hemen “terbiyesiz, ahlaksız” damgasını vuran insanoğlu, emredilmesine rağmen ibâdet etmemenin Allah’a isyan olduğunu niçin göz ardı eder ki!
Farzlar te’vil kaldırmaz. Onlarda yanlış yorum yapmaya ve hakikati saptırmaya kimsenin hakkı yoktur. Zira, ortada te’vili gerektirecek kapalı bir nokta söz konusu değil. emretmiş, Resulullah (asm) da bu emrin nasıl yerine getirileceğini bir ömür boyu mü’minlere öğretmiş, talim etmiş... asrı saadeti takip eden bütün asırlarda bu emirler aynen tatbik edilmiş. Bu devirlerde yetişen mürşitler, mü’minlerin Hakk yakınlığında daha ileri gitmeleri için, farzların yanı sıra nâfile ibadetlere de büyük önem vermişlerdir.

Her taraf camilerle, mescitlerle, medreselerle tekkelerle dolup taşmış... derken âhir zamana gelinmiş... Dünyaya dalma, dinden uzaklaşma, sefahatte boğulma, menfaat peşinde koşma devri gelip çatmış... ibadet terk edilmiş, ilim bir yana atılmış irfandan uzaklaşılmış, kalplerde takva hissi azaldıkça azalmış... bu zehirli iklimde, bu bozuk atmosferde, nasıl olmuşsa olmuş, yeni bir grup çıkmış ortaya: Kalbi temizler ekolü... bunlar bütün peygamberlere (a.s), bütün ashaba, bütün evliyaya ve nihayet on dört asrın bütün mü’minlerine muhalif bir caddede yürümeye başlamışlar... bu ekolün mensupları, kendi haklarında, tövbe kapısını âdeta kapamışlar. Zira isyanlarını göremez hale gelmişler... daha kötüsü, onları müdafaa etmeye başlamışlar. Kendilerini Allah’ a ibâdet etmeye çağıran mü’min kardeşlerine verdikleri cevap, her defasında “ sen benim kalbime bak” olmuştur.
Ben senin kalbine nasıl bakayım?

Alinti
___________