Annesİnİn Mezari BaŞindakİ Andi

Karşıyaka İstasyonu'nda inerek annesinin mezarını ziyaret ettiği zaman,rahmetlinin gömüldügü gün kabirin üzerine konan çiçekler daha solmamiştı.M.Kemal annesinin başucunda bir süre sessiz durduktan sonra,tarihe geçen konuşmasında: "-Mütarekede Anadolu'ya geçtiğim zaman annemi İstanbul'da bırakmaya mecbur idim.Yanımda kendisinin verdiği bir adamım vardı. Bunu Erzurum'dan İstanbul'a gönderdiğimzaman,annem,bu adamın yalnız olarak geldigini duyduğu anda,benim hakkımda Halife ve Padişah tarafından verilmiş idam kararının infaz olduğunu zanneylemiş,felce uğramıştı.Ondan sonra bütün mücadele yıllarında onun hayatı elem ve ıstırap içinde geçmişti... "dedikten sonra şu andı içmişti: "-Annemin ruhuna ve büyün ecdadın ruhuna müteahhit olduğum vicdan yeminini tekrar edeyim...Annemin mezarı önünde ve Tanrı'nın huzurunda ant içiyorum; bu kadar kan dökerek milletin elde ettiği egemenliğin korunması ve sovunulması için,gerekirse annemin yanına gitmekte tereddüt etmeyeceğim. Ulusal egemenlik uğrunda hayatımı vermek benim için vijdan ve namus borcudur."