Müminde Stres Olmaz” diyordu bir Psikiyatr.Cümleyi çok iddiali buldu.
Kur’an Kissalarina egildikçe,insanin yasayabilecegi bütün sikintilari Nebi
ve Rasüllerin yasadigini gördü.Onlar bütün belalara ragmen ilahi huzuru yakalamislardi.
Kur’an’a bir de bu gözle bakmaliydi.Kissalara göz gezdirdi,çekilen
eziyetlere isaretler koydu:
-Yusuf (a.s.),kardeslerinin hasedi sonucu kuyuya atilmis,esir
pazarlarinda satilmis,iftiraya ugramis,hapislerde yillamis, babasina-kardesine hasret kalmis ama yilmamisti.
Ümidin,tevekkülün ödülü olarak Misir’a sultan oldu.“Derdim çok”
diyen hangi insan Yusuf (a.s.) kadar bela çekmis olabilirdi?. .
-Yakup (a.s.),40 sene evlat hasretiyle kavrulmus,aglamaktan âmâ olmus,ümit kesmeden Rabbine yönelmis,hem gözleri açilmis,hem de evladina kavusmustu.
-Isa (a.s.),en yakin talebelerinden biri tarafindan arkadan vuruluyor,ihanete ugruyordu.
-Zekeriyya (a.s.),kavmi tarafindan öldürülmek üzere kovalanmis,bir agaç kovuguna siginmis ama testere ile biçilmekten kurtulamamisti.Testere ile bedeni biçilen Zekeriyya’dan çikan tek ses:”Huuuu,Huuuu,Huuuu” idi.
-Nuh’a (a.s.) öz oglu bile iman etmemisti.
-Lut (a.s.),tebliginde yalniz kalirken,fitne gruplari ile isbirligi yapan;ayni yatagi paylastigi karisi idi!..
-Tertemiz bir genç kizken Meryem’in (a.s.) iffetine dil uzatiliyordu.Iftira ve hakarete ugrayan Meryem,sirli bir Rasüle anne;gelecek nesillere örnek-mucize bir hanim oluyordu.
Kadindan Rasül-Nebi yoktu ama Allah (c.c.) Meryem’e Cebrail’ini yolluyor,vahiy Meryem’den doguyordu!...
-Eyyub (a.s.),deve- koyun sürüleri sahibi iken agir bir illetle yataga düsüyor tüm servetini yitiriyordu. Etrafinda kimse kalmamis,dislanmis,insanlar iniltilerinden rahatsiz olmamak için Onu karisi ile bir tepe üzerinde yalniz konaklamaya mecbur etmisti.Sabrinin ödülü olarak sifa bulan,70 inden sonra delikanli gibi ayaga kalkan da yine Eyyub’tu…
-Musa (a.s.),kavmi ile birlikte uzun bir sürgün yasamisti.Mutluluklari için çirpindigi kavmi mucizeye sahit oldugu halde iman etmiyor,en zor anlarda Musa’yi (a.s.) yalniz birakiyordu.
-Kainatin Efendisi Hz.Muhammed( s.a.v)dogmadan önce babadan yetim, alti yasinda, hem de bir yolculukta anneden öksüz kalmis,8 yasinda dedesini kaybetmis,tebliginin ilk yillarinda karisi ve amcasinin ölümleriyle sarsilmisti.
Kendi kavmince hakaret-asagilama- ambargo-dislama-taciz etme vb sikintilari çekmekle kalmayip memleketinden ayrilmak durumunda kalan da O (s.a.v.)idi.
Ömrü savaslarla geçmis,bugday bir yana arpa ekmegine karni doymamisti.”Ahh Mekke“ dedigi çok olurdu.Rasül gurbette yasamis,gurbete defnedilmisti.
Simdi siz bütün bunlardan sonra hala “Moralim bozuk,hayattan zevk almiyorum,stresteyim” mi diyorsunuz?
Pes yani!..
Kur’an gibi kitabiniz,o kitapta onlarca Rasül ve Nebiniz,Kainat Günesi gibi Önderiniz olacak da stresteyim diyeceksiniz öyle mi?..
Yakisiyor mu size?!..
Kissalari yeniden okuyun!...
Tarih okur gibi degil,kendinizi Rasül-Nebilerin yerine koyarak, sahnede basrol oynadiginizi düsünerek,olayin içine girerek okuyun.
Göreceksiniz ne stres kalacak,ne de sikinti!..
Sabrin,tevekkülün,teslimiyetin eminligi ile huzur müjdesi alacaksiniz.
Niye mi bu kadar iddialiyim?
Ben degil,böyle olacagini Allah söylüyor:
Sabredenleri müjdele!...O sabredenler, kendilerine bir belâ geldigi zaman:
“Biz Allah'in kullariyiz ve biz O'na dönecegiz” derler.
Iste Rablerinden bagislamalar ve rahmet hep onlaradir.
Ve dogru yolu bulanlar da onlardir.
(Bakara-155/ 157)
(Mehmet Doğramacı)
“Yalniz hüznü vardir kalbi olanin...”
(alıntı)
