Kinden Uzak Durmanın Fazileti

Kin; kalbin kin beslenen kimseyi devamlı hatırlayıp, ona buğzetmesi ve ondan tiksinmesidir. İnsan bir kimseden intikam almaktan aciz kaldığı zaman, yutulan öfke içe döner, orada birikir ve en sonunda kine dönüşür. Kin, öfkenin zehirli bir meyvesidir. Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem), Enes bin Malik (radıyallahu anh)’e şöyle buyurmuştur:
“Eğer kalbinde hiçbir kimseye kin taşımadan sabahlayıp akşamlamaya gücün yeterse, yap. Bu benim sünnetimdir. Kim benim sünnetimi ihya ederse, beni ihya etmiş olur. Beni ihya eden ise benimle birlikte cennettedir.” (Tirmizi)
Kin duyan kimse, din kardeşinin yüzüne gülmez, onunla yumuşak konuşmaz, onu önemsemez, ona acıyıp merhamet etmez ve ihtiyacını görmez. Onunla birlikte bir hayır işini yapmaya yanaşmaz. Onun iyiliklerini söylemez ve ona iyi davranılmasını tavsiye etmez. Bütün bunlar, kin duyan mü’minin manevi derecesini düşüren, ona büyük sevaplar kaybettiren ve ona çok sayıda günahlar kazandıran kötülüklerdir.
Hâlbuki Allah-u Zülcelâl’i arayan, O’nun sevgisiyle birleşen ve O’nun zikriyle dost olan kalplerde kin ve düşmanlıktan eser kalmaz. Enes (radıyallahu anh)’ın anlattığına göre, Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem): “Şu vadiden cennet ehlinden bir adam çıkagelecek.” buyurdu. Derken bir adam çıkageldi. Bunun üzerine adama ameli soruldu. Adam: “Ben hiçbir müslümana ne kin besler, ne de Allah’ın ona verdiği nimetten dolayı haset ederim.” Dedi. (Ahmed bin Hanbel, Bezzar)
Buna göre, her insan kinden uzak durmalı ve Allah-u Zülcelâl’in kullarına şefkatli davranmalıdır. Bu sıfatı elde etmek için de hem Allah-u Zülcelâl’den istemeli ve hem de bunun için gayret sarf etmelidir.

Seyda Muhammed Konyevi (K.S)