Peykiz, Döneriz Bir Günes Etrafında... (Hz. Mevlânâ)
Çaycı, elindeki çay tepsisini çevirirken, gözümde dünya dönüyor. Bir mevlevînin semâ'ında elektronlar, dünya, günes, gezegenler, galaksiler ve kâinât dönüyor. Itme ve çekme kuvvetinin muazzam dengesinden basım dönüyor.
Sürûrları, hüzünler takip ederken, çerh-i felek dönüyor.
Insanın bir günü bir gününe uymuyor. Kaderimiz bir daire çiziyor. Dünyayla yörüngemiz birlesiyor. Gündüzler ve geceler birbirine dönerken, kıyametimiz yaklasıyor.
"Leylî yâr"lar bir libas gibi bizi örterken, gün oluyor kıyâmetimiz olup kusurlarımızı ortalıga döküyor. Düsman nefsimiz, en candan dostumuz olabiliyor.
Insanın topragına otuz dokuz yıl hüzün, bir yıl sürûr yagmurları yagmıs. Bundanmıs; insanın gözyası çok, mutlulugu azmıs.
Hep bundanmıs; senelerin özlemi, bir tek âna sıgarmıs. Zorluklardan sonra hep kolaylık varmıs. Ölümden sonra hayat, zindandan sonra sultanlık, sürgünden sonra saltanat, haraplıktan sonra ihyâ olmak hep aynı sırrı tasırmıs. Süleyman -aleyhisselâm-, Yusuf -aleyhisselâm-, Mûsâ -aleyhisselâm-, Üzeyir -aleyhisselâm-daki sır da; «âsk»mıs...
Rabbimiz, bir daire çiziyor kaderimize, giderek «O'nu bulalım» diye, uzaklasırken yaklasalım, sonda «O'na kavusalım» diye...
Direncimiz, mesafeyi arttırıyor, hicranlı geceleri, uzatıyor. Ondan asıl merkezimizden uzak düsürüyor bizi. Halbuki bir meczup olsak, bir tek O'nun çekimine kapılan, O'nda yok olacagız, nihâyet aslımızı bulacagız.
- Her sey aslına rûcu eder (döner)." derler.
Nûr, nûra karısır, zulmet zulmete... Aslı nûr olanlar, dünyadaki imtihanlarla sonunda, «Nûr»a dönerler. Aslı zulmet olanlar ise; isyanları arttıkça nâra dönerler. Cennet nûrdur. Ona ancak nûr olanlar girebilir. Bundandır cehennemde yanmak... Zirâ, ates iledir arınmak...
Mevlânâ hazretlerinin buyurdugu gibi:
"- Ya dünyada nedâmet (pismanlık) atesiyle yanacaksın, ya da âhirette cehennem atesiyle yakılarak arınacaksın!.."
Sâir ne güzel söylemis:
Her seyi aslına döndüren bir ates; âsk ve nâr...
Nihan Kandemir
