FE EYNE TEZHEBUN ( Nereye gidiyorsunuz ?) Ey Müslümanlar

FE EYNE TEZHEBUN ( Nereye gidiyorsunuz ?) Ey Müslümanlar

Ahir zamanın kendini hissettirdiği şu günlerde, Rabbimizin ikazlarını neden duymamazlıktan geliyoruz acaba? Nereye gidiyorsunuz? Nerede Muhammed ümmeti? Nerede iffeti için mücadele eden Nene hatunlar? Nerede Sütçü imamlar? Soruları da bu ikazdan sonra geliyor aklımıza. Kültürlerin sınırlarının kalktığı, artık tüm dünyayı bir ekrandan takip ettiğimiz ve hep gelişmesiyle övündüğümüz teknoloji nin yan etkileri bizi biz olmaktan çıkarıyor ve bambaşka bir varlığa dönüşmemize sebep oluyor.
Örtünmeler lafta kaldı, başörtülü yarı çıplaklar değil bizim bacılarımız, biz böyle görmemiştik, saçının bir tek telini göstermemek için mücadele eden iffet abideleri nerede? Chatlerle, İslami sohbet kisvesi adı altında internet üzerinden oynanan oyunların sonucu yıkılan yuvalar bizim değildi, çilekeş annelerimiz vardı bizim, hakkın her emrine boyun eğen, abdestsiz yavrularını emzirmeyen, boğazlarından haram lokma geçirmeyen annelerimiz nerede? Camilerde en önde saf tutan, tevazusu, hoşgörüsü ve güzel ahlakıyla insanlığa örnek olan ama dinine halel geldiği zaman kaplan kesilen gençler vardı, Saatlerini oyun salonlarında öldüren, anne ve babasına başkaldırmaya hiç tereddüt etmeyen gençler türedi, bir ömür babasının önünde iki büklüm olan, onun gölgesine bile basmayan, annesini sırtında hacca götüren gençler nerede?
İşten eve yorgun gelen babalar çocuklarını okşamaktan aciz kaldı, kahvehanelerde öldürülen vakitler evlatların yerini aldı, para vermeyi babalık sanan insanlar türedi, kalmadı örnek babalar, akşamları eve güler yüzle gelen, çocuklarını sevgiyle kucaklayıp bağrına basan, ailesiyle vakit geçirebilmek için koşa koşa evinine gelen, eşini kördüğüm gibi, hiç açılmayacakmış gibi seven babalar nerede?
Kardeşlik menfaat demek di artık, kavga ve dövüşün aralarında hiç eksik olmadığı kardeşlikler türedi, küslükler girdi araya mesafeler ayırdı birbirinden, Oysa öyle değildi kardeşlik, emekti, merhametti, birbirini Allah rızası için sevmekti, bu sevgini hiçbir bedeli yoktu, birinin canı acıdığı zaman koşan kardeşler nerede?
Komşusu aç iken tok yatamayan insanlar aynı binada birbirlerine yabancı kişiliklere büründüler, hani kötü gün dostuydu komşular, hani kardeşten de öteydi, bir derdin olunca koşardı ilk önce, yapma gülücüklerle kandırıldı insanlar, hasta yatağında kıvranırken komşular bir seher vakti koptuk birbirimizden, birbiri için canını verecek samimi komşular nerede?
Kalmadı hiçbir şeyin tadı, sevdalar cismaniyet duygusuna feda edildi, yok artık sevgilinin hilal kaşlarına şiir yazanlar, birbirini Allah rızası için seven aşıklar kalmadı, lale devrinde kaldı sonsuz sevdalar, msn konuşmalarından devşirilen sevgi çiçeği sunuldu yapmacık Leylalara, birbirini görmeden aşık olan nesiller türedi, kalmadı aile mevhumu bir gecelik eğlencelerin adı oldu sevda, oysa ne kadar kutsaldı o, Miracın Cebrail in gidemediği kısmında saklıydı o, Hz.Haticeyle efendimiz arasındaki hassas çizgiydi, Hz Ayşe nin kalbinde ki kördüğümdü, Yusuf un zindanın da saklıydı, Züleyha nın gözyaşlarında, Bir perdenin arkasına saklanan her şey perdenin düşmesiyle ortaya çıkmıştı… Gönüllerin muhtaç olduğu sevdalar nerede?
Bayramları bir araya gelen akrabalarla sohbet edilir bayramın tadı öyle çıkardı, Şimdilerde bir telefon etmeye bile üşenir oldu insanlar, menfaattin âli tutulduğu bir zaman da bayramlarda da kimsesiz kaldık, ben gideyim oda bana gelir mantığıyla hareket eden insanlar ayırdı bizleri, birbiriniz karşılık beklemeden seven, akrabalar nerede?
Yoktu kefenin cebi, dünya malının olmazsa olmaz bir meta haline geldiği, insanların parasına göre itibar gördüğü günlerde, her şeyin karşılığı oldu para, maaş kaç sorusunun cevabı oldu itibarımız, nerdeydi Hasırlar üzerinde yatan Ömerler, Nerde öldüğün de ardında bir kılıç. Bir at bırakabilen koca devlet reisleri, bir bardak su içtiğinde yoksa dünyaya meyil mi ettim diye hıçkıra hıçkıra ağlayan Halifeler nerede?
Ahir zamanı yaşadığımız şu günlerde İnsanların durup bir an düşünmeleri gerekir, durun kalabalıklar bu cadde çıkmaz sokak haykırsam kollarımı makas gibi açarak sözleri yankılanmalı kulaklarımızda biz bu değiliz, biz İslamiyet in bayraktarlığını yapmış Necip bir milletin torunuyuz… Bize yakışan dinimize kültürümüze bağlı kalarak yaşamaktır. Özenti insanı kendi benliğinden koparır.

MEHMET AKİF BALTACI