Sevginiz Onu ßoğmasın.!!

Sevginiz Onu ßoğmasın.!!
Sevginiz Onu Boğmasın
Bebek sahibi olan her anne baba çocuğunun şımarık olmasından endişe duyar. Minik bebeğiniz büyüdükçe huyları da değişir. Özellikle iki yaş civarına geldiklerinde onlara söz geçirebilmek epey zorlaşır. Çocuğunuz hiç beklemediğiniz bir anda öfke nöbetleri geçirebilir, giyim, yemek, uykuya yatış gibi konularda anne babayla çatışmaya girebilir. Ancak bu tip olumsuz davranışları şımarıklık olarak nitelendirmek yanlıştır.

Yaşı gereği sergilediği davranışlarla şımarık davranışlar arasında farklar vardır. İki yaşında bir çocuğun öfke nöbetleri onun artık birey olma yolunda adımlar attığının göstergesidir. O artık bağımsız olmak istemektedir. Böyle durumlarda anne babanın takındığı tutum önemlidir. Uzmanlara göre çocuğa gösterilen ilgiyle, şımarıklık arasındaki ayrımı kavramak gerekiyor. Tüm çocuklar anne babanın ilgisinden hoşlanır. Ancak bu ilgi aşırı boyutlara vardığında bu çocuk için zararlı olabilir. Anne baba çocuğa karşı aşırı koruyucu ve engelleyici davranmamalıdır. Çocuğun özgüveni geliştirilmeli ve bağımsız davranmasına yardımcı olunmalıdır. Çocuk kendi kendisiyle ya da arkadaşlarıyla oyun oynamasını öğrenmelidir. Her fırsatta ona aşırı ilgi göstermek çocukta şımarıklığa dönüşebilir.

Çocuklar her fırsatta anne babalarını dener. Örneğin çok istediği bir oyuncağı almadığınız için ağlama krizine giren çocuğunuza karşı kararlı davranmalısınız. Eğer kararınızdan dönüp istediğini yaparsanız, sizi kararlarınızdan döndüreceğine inanan çocuk şımarır ve bu davranışını tekrarlamaya başlar. Çocuklar anne babalarını davranışlarından anlamlar çıkarır ve bunu çok iyi kullanır. Bu yüzden kurallardan asla taviz vermemelidir. Anne babalar suçluluk duygusuna kapılmadan tutarlı ve kararlı davranırlarsa herşey yoluna girer. Uzmanlar anne babalara şımarık çocuğun davranışlarına karşı belli sınırlar koymalarını öneriyor.

Kurallar koyup uygulamak ve bunlara sadık kalmak çok da kolay değildir. En çok değer verdiğiniz kuralları uygulayabilirsiniz. Bu kurallar uygulanırken anne babanın aynı görüşte olmaları önemlidir. Çocuğun bakıcısının ve büyükannelerin de bu kararlara uymalı gerekir.

Çocuk ev dışına çıktığında örneğin yuvada, paylaşımcı ve grubun bir parçası olmayı öğrenmeli. Aşırı ilgi çocukta ‘dünyanın merkezi benim’ duygusu yaratabilir.

Anne baba korumacı davranmamalıdır. Çocuğun hayal kırıklığına uğraması anne babayı korkutmamalıdır. Kırılmak ya da başarısızlık onu insancıl ve sevecen yapar.

Çocukların istekleri sınırsızdır. Ancak her istediğinin alınması doyumsuzluk yaratabilir.

Onunla inatlaşmak yerine olaylara sakin ve kararlı yaklaşmak çözüm olabilir. Anne babalar yumuşak, sabırlı ve tutarlı davranmalıdır.

Anne babalar sadece kendi çocuklarının şımarık olduğunu düşünmemelidir. Bu çoğu anne babanın yaşadığı bir sorundur. Sevgiye dayalı ve hoşgörülü bir ilişki kurulduğunda sorunlar çözülür. Unutulmaması gereken çocuğu ilgiyle ‘boğmadan’ sevmektir.