Dar Vakitler
Dar Vakitlerdeyim
bir uçurumun kenarında
çığlığın yarayla buluştuğu yerdeyim
tut beni ey hayat, düştüm düşeceğim
yoruldum hüzünler arası gidip gelmekten
siyah sakalımda ak acılar biriktirmekten
geçtiğim bütün yollar kördüğüm
uçurumlar, yıkımlar, karanlıklar aldı beni...
Isırdığım dudaklarımın deltasında
suskunluğum akıyor şimdi hayatın yaralı ırmaklarına.
uzak dağlara esen rüzgarın kimsesizliğidir ömrüm ey hayat
ömrüm ki, bir tutam düş, bir top ateş
çığlık çığlık nehirlere gömdüğüm
alıp başucuma koyduğum her gece
sarılıp uyuduğum uçurumlar boyu...
Bilirim zamansız vurdu beni zaman
her gece ağrılar içinde uykusuz, viran
avareyim, divaneyim, kırgınım
bir yıkıntı gibi yaşıyorum yaşadığım yerde
kendi kendime küs, kendi sesime dargın
yaralarımı saramayacak kadar yorgunum.
Sararmış hüzünler yağsa da düş bahçemin yapraklarına
mavi semalar arıyor hala içimdeki bahar kuşu, kır gelinciği...
Bilirim dostu yok yalnızlığın
yalnızlık ki, düğümlenmiş bir ip boğazımda
üşüyor sevgilere adadığım dal ömrüm
umuda diktiğim gül fidanı kurudu
terkedip gitti alnından öptüğüm baharlar
şimdi yaprak yaprak düşüyorum dallardan
durmadan güz şarkıları söylüyor kalbim
bir varmış bir yokmuş gibi hayat ey ömrüm
Güvenerek tuttuğum her elin hançeri saplandı yüreğime
bu yüzden her gün kanarım böyle kirlenmiş bu şehirde
adımlarım yıldız arar her gece kayıp yollarda
yaşamak ağrısı sarılı her yanım
yüreğim, dizlerim, ellerim, paramparça
gam akşamlarında, kar yangınlarında kaldım
dar vakitlerdeyim ey ömrüm
dar vakitlerde...
Bir uçurum kenarında içime tutunmuş kalmışım
tutunduğum dal incecik, kırıldı kırılacak
sonbahar rüzgarları esiyor gönül bahçemde
bu yıl kış erken gelecek dağlarıma biliyorum
çiçeği açmadan solacak bağlarımın
ecel erken gelecek, acı da, hüzün de...
Ah! nice bal sunduklarım
zehir verdiler karşılığında
acının ve ateşin burgacındayım ey hayat anla
bir yanım ateş, bir yanım uçurum
kahırlar biriktiriyorum durmadan zifir gecelerden
ne yana dönsem acılar keser yolumu
ne yana dönsem ihanetler
ihanetler ki, bir ok gibi yüreğime saplı...
Ah ben ki, hayatın kara sevdalısı ey ölüm
hep bir sevda uğruna ölmek istedim, ölürsem de
karanfilin kırmızısına, menekşenin moruna
özgürlük ve kardeşlik için
yoksullara ekmek
çocuklara umut olmak için
ölmek istedim...
...
Ömrümün yaz vaktindeyim ey hayat
bu mevsimde sevmek
en çok bana yakışır
ölmek de...
ya da başka bir kapıdan girmek hayata yeniden...
Nuri CAN
