Kuaran-ın Cazibesi

Ebu Cehil, Ebu Sufyan ve Ehnes b. Şerik müşriklerin önde gelenlerinden ve Hz. Peygamber (sav)’ in en azılı düşmanlarından üç kişiydiler. Kur’an ayetlerinin halkı etkilemesinden çok rahatsız oluyorlardı. Bu nurlu ışığı söndürmek için ellerinden gelen her şeyi yapıyorlar fakat bir türlü istediklerini elde edemiyorlardı.

Bir gün bu üç kişi akşamın karanlığından faydalanarak, birbirlerinden habersiz bir şekilde Hz. Peygamber (sav)’ in evinin yanına giderek okunan Kur’an ayetlerini dinlemeye karar verdiler.

O akşam onların üçü de ilahi ayetleri duyunca çok etkilendiler. Zamanın nasıl geçtiğini anlayamadılar ve havanın yavaş yavaş aydınlandığını fark ettiler. Müşriklere görünüp rezil olma korkusuyla gizlice, ürkek bir şekilde evlerine doğru hareket ettiler. Evlerine dönerken yolda karşı karşıya geldiler ve birbirlerini yaptıkları bu işten dolayı kınadılar. Birbirlerine şöyle dediler:

Eğer Müslümanlar görürlerse, İslam’a ilgi duyduğumuzu zannederler.


Bu işi tekrar yapmamak ve Hz. Peygamber (sav)‘ in evine tekrar gitmemek için anlaştılar.

Ama bir sonraki akşam Kur’an‘ ın manevi cazibesi onları tekrar sıcak yataklarından kaldırdı. Geçen akşamki gibi her birisi diğerinden habersiz olarak, sürünerek Hz. Peygamber (sav)’ in evinin yanına geldiler. Gece yarısına kadar Kur’an dinlediler, zamanla hava yavaş yavaş aydınlanmaya başladı ve evlerine geri dönmek üzere kalktılar. Tekrar yolda karşılaşınca birbirlerini şiddetle kınadılar. Aynı işi tekrar yapmamak için büyük putları adına yemin ettiler.

Ama aynı olay sonraki akşamda tekrarlandı. Gündüz olunca Ehnes sinirli bir şekilde Ebu Sufyan’ ın evine gitti ve Kur’an hakkında uzun süre tartıştıktan sonra da Ebu Cehil’in evine gittiler. Kur’an’ ın hakkaniyetinden etkilendikleri belliydi. Ama kibir, makam, dünya malı ve inatları onların kurtuluşunu engelledi. Daha sonra bu üç müşrik Hz. Peygamber (sav)’ e ve Onun getirdiği hak din ve kitaba iman etmeyeceklerine dair yemin ettiler.