Kul haklı olduğu halde bile, mirayı (yersiz mücade

Kul haklı olduğu halde bile, mirayı (yersiz mücadeleyi) terk etmezse imanın hakikatini tamamlamış olmaz.
Peygamberimiz bunu ifade etmiştir; ancak uygulama alanı buldu mu, bu konu da tartışılır.



Yersiz mücadele etmek insanın nefsinden gelir, haklı olduğunu bile bile evet demek; insanın nefsine yapılan en büyük eziyettir. Oysa nefs işte buradan sizleri kullanır, nefs bu hak verme konusunda en çok sizin zaaflarınızı kullanır; çünkü kemale ermiş bir kişi, haklı olduğu halde tarafa hak verir.



Ancak; adeta farz gibi kabul edilmesi gereken bu konu, müminler arasında hiç de konuşulmaz ve uygulanmaz. Çünkü "Tamam o öyle de; ama yine de ben haklıyım." demek, ve bin bir geçerli sebep ile kendimizi temize çıkardığımız bir konudur.



Oysa Kur'an ahlakının en önemli başlıklarından biridir bu..özellikle Cenab-ı Hakk'ın istediği bir kul, mümin, muttaki olmak istiyorsak, nefsimize hoş gelen şeylerden değil, nefsimize zor gelen amellerden yola çıkmamız ve bu amelleri uygulamamızdan geçmektedir.



Netice olarak tekrar diyoruz ki; haklı olduğumuzu bile bile, karşı tarafa hak vermek, "kulların bize hak vermesi mühim değil önemli olan Cenab-ı Hakk'ın hak vermesidir, nasıl olsa Hakk, gerçekleri ortaya çıkarıcıdır ve O en güzel vekildir" diyebilmek İslam'ın en büyük faziletlerinden biri. Peygamberimiz en çok bunu vasiyet etmiştir

guzel parlaşım