Bilemessin...
Ben ne baharsız mevsimler gördüm
yuvasız kuşlar gördüm kanadı kırık
sensizlikten kalbime acılardan bir duvar ördüm
gecelere nöbetçi, uykularıma pusu kurdum
kaçak yolculuklar yaptım sana kavuşmak için
kan kustum zindanların soğuk koridorlarında
şiirler yanarken rutubetli sararmış duvarlarda
bir yudum sevgi için düştüğüm çölleri bilemezsin
Hadi gözyaşımı bir madalya gibi tak göğsüne
sevinebilirsin gönlünce şanlı zaferinden
hadi vurması için ver zulümleri vicdanının emrine
zaten yokluğunda kireç tuttu kalbim
her çilenin, her cefanın acısını yükledin sırtıma
ve yüreğim senliliğin tiryakiliğine ağladı
yosun tutmuş cansız taşlara ağladı yüreğine inat
seni paylaşamayan kaderine ağladı köşe başlarında
biçip geçti ıslatırken yanaklarımı bıçak yarası gözyaşlarım
her şey hazin geliyor bana bilemezsin
Ya o canını ekmek arası yapıp kıymak yok mu
gururu dağlara taşlara vurup da sözün geçmemek
nefret etmemek.. edememek.. hani çıkmaz sokaklar adresin olur ya
sen diye dokunup, koklamak, öpmek her şeyi
ama nafile.. anlayabilseydin ağlayabilirdin
bir kere ölüp bin kere sevmeyi..
bin kere ölüp bir kez sevmeyi bilemezsin.
