Efendim…
Sen bir gece gelseydin, güneş görmüş kar tanesi
olur, erirdim. Sen göğüm olurdun, ben de yıldızın…
Gündüzlere döner, yürür giderdim.Efendim…
Sen bir gece gelseydin, çok çiçekli bahar olur, sana
koşardım. Sen dalım olurdun, ben tomurcuğun…
Rüyasına girerdim bin bir çocuğun…
Efendim…
Sen bir gece gelseydin, ılık bir meltem olur, köşe
bucak demez eser dururdum. Sen gülüm olurdun,
ben de bülbülün… Sana söyleyecek yüzlerce nağme
bulurdum. Efendim…
Sen bir gece gelseydin, bulutuna kavuşmuş yağmur
olur, seni arardım. Sen yuvam olurdun, ben yavru
kuşun… Uçar gelir, kenarına konardım.
Efendim…
Sen bir gece gelseydin, kuru ağaçta sallanan yaprak
olur, titrer dururdum. Sen toprağım olurdun ben de
yaprağın… Dalda durmaz düşer, sana dokunurdum.
Efendim…
Sen bir gece gelseydin, sahilini bulmuş dalga olur-
dum. Sen denizim olurdun, ben de tek damlan…
Büyüklüğünde küçüklüğümü bulurdum.
Efendim…
Sen bir gece gelseydin, yıldız yüzlü bir çocuk
olur, yine beklerdim. Sen çiçeğim olurdun, ben
kelebeğin… Kırılsa kanadım, gölgende emeklerdim.
Efendim…
Sen bir gece gelseydin, parmaklarından akan suyu
kana kana içerdim. Sen pınarım olurdun, ben yanık
kuzun… İçtikçe kendimden geçerdim.
Efendim…
Sen bir gece gelseydin, aşkınla hilâl olur,
parçalanırdım. Sen güneşim olurdun, ben de
yıldızın… Işığını aldıkça aydınlanırdım.Efendim…
Sen bir gece gelseydin.
Bir kerecik gelseydin…
Yok yok! Keşke her gece gelseydin…
Hasan Ahmet GÖKÇE
