“Mü’minler ancak kardeştirler. Öyleyse kardeşlerinizin arasını düzeltin ve Allah'tan korkun ki esirgenesiniz.”(Hucurat; 10)
Peygamber Efendimiz (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’de hadis-i şerifte şöyle buyurmuştur:
"Allah, merhametli olanlara merhametle muamele eder. Öyleyse, sizler yeryüzündekilere karşı merhametli olun ki, semâ da bulunanlarda size rahmet etsinler. Rahim (akrabalık bağı) Rahmandan bir bağdır. Kim bunu korursa Allah onunla (rahmet bağı) kurar, kim de koparırsa, Allah da ondan rahmet bağını kopapır." (Tirmizi, Birr, 16; Ebu Davud, Edeb, 66)
Mü'minlerin birbirlerini sevmesi, İslam Dini'nde çok büyük bir öneme sahiptir. Hadis-i şerif'den anlaşıldığı gibi birbirimizi Allah için sevmek, Allah-u Zülcelal'in yanında çok makbuldür. Onun için mü'min kardeşlerimizi Allah rızası için sevdiğimizde, evimizde dahi duramayız, onlarla birlikte olabilmek için, sürekli sohbet meclislerine koşarız. Arkadaşlarımızla birlikte oluruz. Allah'ın zikrinde bulunuruz. Arkadaşlarımızı Allah rızası için sevdiğimiz zaman, Allah-u Zülcelal bizden razı olacaktır. Çünkü, mü'minlerin bu şekilde birbirlerini sevmesini, Allah-u Zülcelal de sevmektedir. Peygamber Efendimiz (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle dua ediyordu:
"Ya Rabbi! Benim kalbime senin sevgini, seni sevenlerin sevgisini ve senin sevgine ulaştıracak bir salih amel nasib et! Kendi sevgini; benim nefsimden, malımdan ve soğuk bir sudan daha da sevimli kıl!" (Tirmizi)
Yani, Allah-u Zülcelal'in dostlarını sevmek, Allah katında çok kıymetli olduğundan, Hz. Peygamber (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’de Allah'tan bunu istiyordu.
Allah-u Zülcelal, insanın suretine, giydiği elbiseye bakmaz. Daima kalbine ve niyetine bakar. Allah-u Zülcelal'in nazargahı kulunun kalbidir. Hz. Peygamber (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) hadis-i şerifte, şöyle buyurmuştur:
"Muhakkak ameller niyetlere göredir. (Eline geçecek ancak odur.) Kimin hicreti Allah’a ve Resulüne ise onun hicreti Allah’a ve Resulüne sayılır. Kimin hicreti kazanmak istediği dünyalığa yahud nikahlamayı düşündüğü kadınaysa, onun hicreti niyet ettiği bu şeylere olmuştur.” (Buhari, Müslim, Tirmizi)
Bu yüzden de Sadat-ı Kiram kalb üzerinde çok durmuşlardır. İnsanın kalbi ve ruhu düzeldiği zaman, zahiri âzâları da düzelmeye mecburdur. Nasıl ki, arabanın direksiyonu ve motoru sağlam olup doğru yolda gittikten sonra, kasasıda (gövdesi) onları takip eder; bunun yanında direksiyon ve motor bozuk olduğu ve şarampole gittiği zaman, kasa da şarampole giderse; insanın kalbi ve ruhu da düzgün olduğu zaman, zahiri âzâları da onu takip etmek zorundadır.
İnsanın bir başkasına, Allah-u Zülcelal'in rızasını kazanacağı bir kelime öğretmesi, ona dünyanın bütün mallarını vermesinden daha hayırlıdır. Bu yüzden, daima sohbetlerde birbirimize Allah-u Zülcelal'in rızasına kavuşturacak ilmi öğretmek ve o ilimle amel yapmak gayretinde olmamız lazımdır. Sadece bilmenin hiçbir kıymeti yoktur. Bildiklerimizle amel yapmamız lazımdır.
Bu hadis-i şeriflerden anlaşıldığı üzere, insanlar daima birbirlerine menfaatli olmaya gayret sarfetmelidirler. Dikkat edersek, hayvanların en kuvvetlisi ve bütün yırtıcı hayvanların reisi aslandır. Merkep de hayvanların en adisidir. Ama merkep insanlara yararlı olduğundan, yırtıcı ve zalim olan ve insanlara hiçbir menfaati olmayan aslandan daha yararlıdır, daha hayırlıdır. Onun için elimizden geldiği kadar, birbirimize menfaatli olmalıyız. Zerre kadar bile olsa, birbirimize fayda sağladığımız zaman Allah-u Zülcelal'in yanında makbul oluruz.
Seyda Muhammed Konyevi (K.S)
