AŞK KENDİM OLMAKMIŞ
Nice tükenmiş sevdalarda
Gönül hiç yorulmadı sevmekden
hazların peşinde koşmaktan
Ve 'seni seviyorum' demekten
Sanki her seferinde bir başkaydı 'aşk'
Tendemiydi yoksa dudaktamıydı
Anıları bir o kadar uzak
Ben mi terk etmiştim?
Yoksa onlar mı çekip gitmişti?
Her yolcuya hancılık yapan ömrüm....
Hep aynıydı, her şey aynıydı..
Severken...
Başlangıçlar ve sonlar...
Kederler ve ağlamalar...
Yoruldu bedenimin her hücresi
Doyumsuz istekleri paylaşmaktan...
Oysa ben
Bir okyanustum
Her bir dalgada onlara yaşam veren,
Alabildiğine aşkla seven..
Ve her seferde sonsuza savrulan
Ve yine yolu kendine çıkan
Bütün olamadıklarım
Bu okyanustan alabildikleri
Tenlerine yapışmış bir iki damla idi...
Oysa Ben !
Sözlere sığmayacak kadar tanımsız
YAŞAMLARINDA yer bulamayacak kadar BÜYÜK
Fark edemeyecekleri kadar ONLARDIM
ÖZGÜRÜM!!!
Bitişli sevdalardan ve tanımlı aşklardan
Anladım ki
Aşk 'Kendim' olmakmış
Rüzgar olup esmek
Güneş olup doğmak
Sınırsz... Sonsuz...
hesapsız... Yarınsız olmakmış...
Ve şimdi burada iki bedende tek can olmakmış...
VE
AŞK ' KENDİM ' OLMAKMIŞ...
