Elbiseler Bedeni Örter Kalbi Degil..
Elbiseler Bedeni Örter Kalbi Degil..
Ah, kalbimiz...
Ne kadar ortada, ne kadar savunmasiz, ne kadar çiplak.
Ve ne kadar açik.
Kelimeler giydiremiyor onu... Sahici olanlar müstesna.
Dudaklarin giydiremedigi bir endam kalp.Terzisinin isi ne de zor,
modaya göre dikse kiyafetini, yakismiyor kalbe... Çig düsüyor...
Dikkat etmese güne, çaga, o baska dert...
Tazeligini kaybedince her seyini kaybediyor kalp...
Birden iç karartici duygular görünüyor her eyleminde,hareketinde...
Renkler önemli kalbi kusandirirken... Sesler...
Kumasin kalitesi,dokumasi, parlakligi...
Zor is kalbe giysi dikmek...
Kalbi en güzel ask giydirip kusatiyor.Hani su bulunmaz Hint kumasiyla...
Evleri dayayip dösemek kolay...
Koltuklari, duvarlari, pencereleri kaplamak...
Bedenleri örtmek, bedenlere kiyafet bulmak kolay...
Konfeksiyon giyinmeyi sevmiyor kalp. Kalbi giyindirmek zor.
Ah, kalbimiz...
Ne kadar ortada, ne kadar savunmasiz,ne kadar çiplak.
Ve ne kadar açik.
Kumaslar önemli. Kalin, kaba kumaslardan inciniyor kalbimiz.
Hiç giyinmek istemiyor onlari, ilk firsatta çikarip atiyor üstünden.
Özensiz, sert kiliklar dar geliyor ona.
Tazeligini kaybedince her seyini kaybediyor kalp...
Yasamak degilse tazelik, tomurcuk ne? Neden ölürken bile yaslanmiyor, kirismiyor kalp? Itirafi zor ama, ölürken bile sanki hiç giyilmemis bir elbise kadar temiz ve ütülü degil mi aslinda? Hiç giyilmemis gibi.
Hiç çikarilip bir iskemlenin üzerine atilmamis, hiç soyunulmamis,
hiç naftalin kokan bir dolapta yillar yili unutulmamis gibi,
hiç lekelenmemis gibi, dügmesi kopmamis,
telasi astarindan ayrilmamis gibi...Nasil da nefes nefese... Asik gibi...
Nefes almayi bile unutan bir asik gibi...
Oysa yasamisti hepsini. Ah kalbimiz, ne kadar ortada,
ne kadar savunmasiz, ne kadar çiplak. Ve ne kadar açik.
Her seyin sesi duyulur, yalniz kalbin sesi duyulmaz...
Hayir... Duydugunuz o degil, o yüreginizin sesi degil,
o kalbinizin ayak sesi!
Söz, dille yani dilin diger anlami gönülle bagli kalbe,
sözün asil muhatabi kalp... Kiyamiyor kelimelere kalp,
giyinilecek bunca sey varken! Çünkü,
üstünde tasimiyor kalp kelimeleri, damarlarinda tasiyor!
Ah kalbimiz, ne kadar ortada, ne kadar savunmasiz,
ne kadar çiplak. Ve ne kadar affedici. Çünkü yere göge sigamayan, gelip gönle yerlesiyor... Affetmek, kalbin kaninda var!
-alinti-
