Hani Söz Vermiştik
Hani söz vermiştik âlem-i ervahtademiştik sualine
Yaratıcı, rızkı verici ve yegâna kanun koyucu olarak Allah tan başka ilah
Önder olarak ta O’nun Resul ün’den başkasını tanımıcaktık.
Hani söz vermiştik Erkam’ın evinde
Hangi şart ve ortamda olursa olsun İlayi Kelimetullah misyonunu yürütecek
Musibetlerden yılmayacak, hiçbir tehditten korkmayacak,
Gerekirse ölümlerin en güzeline talip olacaktık,
Hani söz vermiştik Akabe tepesinde
Kendimizi ve ailemizi koruduğumuz gibi
Kanımızla, malımızla ve canımızla koruyacaktık Resulullah’ı
Hani söz vermiştik Akabe tepesinde doğru olan her şeyde Resul’e itaat edecektik
Rabbani davayı elden ele gönülden gönüle balçıkla sıvanmayan hakikat güneşini
Cihatsız ve şahadetsiz bırakarak lekelemeyecektik.
Hani söz vermiştik Medine’de
Hani söz vermiştik dünya kardeşliğinin en güzel teşekkül etmeye başladığı Medine’de
Kıyamete kadar tüm Müslümanlar kardeş kalacaktık
Ve bizler ve bizlerFerman-ı İlahi’sine gönülden bağlanacak, vücudun azaları gibi birbirimizin dertleriyle dertlenip, sevinçlerimize ortak olacak, düsturuna, evrensel komşuluk bildirisine kardeşliğin en alt eşiği olarak bakacaktık.
Hani söz vermiştik Rıdvan’da, taşımızı tutmayan ellerimizi kökünden kurutacaktık.
Nemlenmemiş bir gözü, yara almamış, çile çekmemiş bir bedeni Mevla’ya sunmayacaktık.
Mücadelesiz ve vuslata özlemsiz geçen bir günü yaşanmamış kabul edip,
Doğarken nişanlandığımız ölümle, cihad masasında şahadet gömleğini giyerek nikâhlanacağımız günün hasretiyle yanıp tutuşacaktık.
Hani söz vermiştik
Ayaklarımızı vura vura Mekke’ye girerken dinime, namusuma göz diken zalimler tekrar iş başına gelirse, mukaddes beldelere ebreheler tekrar saldırırsa, biz de kanatlanıp uçacak Mevla’mızın Ebebil Kuşları olmaya talip olacaktık.
Hani söz vermiştik Veda Haccı’nda Resulullah’a
Cahiliye adetlerini bir daha diriltmemek üzere kökünden kurutacaktık.
Miras bırakılan emanetlere sımsıkı sarılacak, Ahkâm’ı Kur’aniye’yi tüm dünyaya hâkim kılacaktık.
Ahde Vefa gösteremedik Allah’ım
Zihinlerdeki hatırasını çoktan silmiştik
Şahadet mi çok uzaktı bizden tanımıyorduk onu
Sözlüklerimizden bile çıkarmıştık, çile çekmeye bile yanaşmadık
Öyle eğildik öyle eğildik ki doğrulacak ne bir belimiz, kaldıracak ne bir başımız kaldı.
Utanıyoruz Allah’ım nemlenmemiş bir gözle Ve yara almamış bir bedenle huzuruna varmaya utanıyoruz.
Ahde Vefa gösteremedik Allah’ım, bunu biliyoruz ama şunu da biliyoruz ki
Deryanda ufacık bir damlayız, yüzümüz yerde ama
AFFET ALLAH’IM AFFET…
