ağlayan gülüşlerim...

AĞLAYAN GÜLÜŞLERİM

Gözlerim kalbimin sızısı ile ağladığı için kalbimden şikayetçi .

Kalbim ise , sen gördün ben yandım , keyfi süren sen , cefayı çeken ben diyerek gözlerime , ondan davacı oluyor .

İçimdeki bu savaş yıllardır yakıp yakıp biçare kıldı beni . .. ve ben böyle bir harbin tam ortasında kalmış , sağır ve dilsiz bir görgü tanığıyım .

Gözlerimi suçlayamam . Çünki o , o denli bir güzellik karşısında eli kolu bağlı bir mahkümdur . Aklımın köleliğini terkeden gözlerim , çok nazlı bir yarin esiridir , tek o na meftundur .

Kalbimi de suçlayamam . Çünki yarin gözlerindeki alevler den bir kıvılcım sıçramıştır ona . O ise o bir kıvılcımın üzerine Ah' lar çekmek suretiyle yelleye , yelleye cehenneme çevirdi kendini .

Gözlerim kalbimin efkarıyla ağladı ve döktüğü gözyaşları içerimdeki cehennem misali , o yangının üzerine damladı . Söndürür belki diye beklerken daha da coşturdu alevlerimi .

Ağladıkça yandım , ağladıkça yandım ..

Öyle bir hal aldımki nihayetinde , ateşimin rengi kırmızıdan siyaha döndü . Böyle cayır cayır yanarken , anladım ağlamanın bir sonu olmadığını , ve bana bir çözüm de sunmadığını .

... ve gülmek istedim yıllar sonra . Çok zorlandım gülmek için . Olmadı , vazgeçecek oldum ama , son nefesim hal-i hazır da duruyordu . Bütün bir gayret ve çaba içerisinde son nefesimde ufak bir tebessüm kondurdum genç ama bir o kadar da yaşlı çehreme .

Fakat gördüğüm şey ne hazindi ..

Öyleki gülüşlerim hüngür hüngür , tebessümlerim mahsun ve mazlum ağlıyorlardı , kurumuş yaprakların arasında .

Ağlatılmıştı gülüşlerim ...

... ve son olarak , gülerek ağlamak doğdu .

Şimdi bunu yapıyorum .

Rolümde başarılıyım da .

Ağlayın hadi

Ağlayan gülüşlerim ..

A Ğ L A Y I N