Sohbet meclislerinde bulunmak niçin önemli?

Sohbet; insanı Cenab-ı Hakk’a yönlendiren yararlı konuşmalarda bulunma ve hayırhahlık mülâhazasıyla oturup-kalkmaya denir ki; Yunus da “Asayiş kılan cânı, evliya sohbetidir” demiştir.

Aynı ruh, aynı duygu, aynı düşünce, aynı mefkûre etrafında kenetlenmiş kimselerin birlik içinde Hakk’a yönelişlerinde öyle bir derinlik, his ve şuurlarında öyle bir zenginlik, zikir ve fikirlerinde öyle bir enginlik vardır ki, en kâmil insanlar bile, böyle bir heyet içinde hasıl olan sevapların en küçüğünü dahi tek başlarına elde etmeleri mümkün değildir. Sohbetin nûrânî atmosferinde ifade de, istifade de, feyizlenme ve feyizlendirme de, hissettirme ve hissetme de, hep farklı boyutlarda cereyan eder. Ve her şey bireysel çabalarla elde edilecek hasılatın üzerindedir. Çünkü sohbette cemaat, cemaatte de İlahi Rahmet’in tecellisi vardır.

Sohbet meclislerinin yozlaşması ve gayesi dışına çıkması çok büyük bir tehlikedir. Sohbet sırasında kalpleri Efendimiz’e ve Cenab-ı Rabbü’l Âlemîn’e yönlendiremeyenler, araya perdeler koyanlar, lafı ve konuyu döndürüp dolaştırıp meseleyi ortada bırakanlar zarar verdiklerinin farkında olmalılar.

Her meselede sözü asıl sahibi olan Allah’a ve Resul’üne bırakamıyorsak, onların maksat ve muradlarını aksettirmeye çalışmıyorsak, o zaman söylediklerimiz ya kendi indî görüşlerimiz ya da kendimize “pîr” olarak seçtiğimiz zatın şahsi fikirlerinden öte geçemez. Bu da mes’uliyeti muciptir. Pîrimiz veli bile olsa sözü ashabın ve Resulullah’ın sözünün önüne geçemez; ancak onların kutlu sözlerinin izahı olabilir. Asıl merkezinden ve gayesinden sapmış sohbetlerde yer yer lâubalîliklere rastlanabilir.

Eğer durum yukarıda arz etmeye çalıştığımız çerçevede -daha doğrusu, tam bir çerçevesizlikte- cereyan ediyorsa - ki, günümüzde bu çarpık anlayışın pek çok örnekleriyle karşılaşmak mümkündür- sohbetin yerini, onun dedikodusu almış.. mânâ kendi vizyonunda karartılmış.. lâhûtîliğe bağlı esaslar, yerlerini havâîliğe ve nefsânîliğe bırakmış.. kudsi câzibe uçup gitmiş; gelip, onun o nur ufkuna nefsânî incizablar oturmuş olur. Bu da büyük bir tehlikedir. Böyle bir sohbet bizi Resûlullah’a ve Cenab-ı Allah’a ulaştıramaz.

Sohbetin geçtiği mekandan ziyade, sohbetin merkezi ve mihrak noktası önemlidir. Sohbetiniz kahvehanelerdeki kadar âfâki ve anlamsızsa cesedinizin tekye, zâviye ve halvethânelerde olması bir şeyi değiştirmez. Bu sohbetlerde İlâhî vâridâttan bahsetmek şöyle dursun, şeytânî şerârelerden endişe duyulmalıdır. Dolayısıyla da, ihsan ve ihlâs ufkundan uzaklaşmış bu mekânlardaki feyiz alışverişine benzeyen her muamele bir aldanma veya istidrac, buralarda Allah’ın husûsî iltifatına mazhariyet beklentisi bir vehim ve bu yerlerin cemaat görünümündeki müdâvimleri de birer yığının ruhsuz parçalarından ibarettir. Hele bir de mesleklerinin revacı adına başkalarıyla uğraşıyor; gıybetlere, iftiralara giriyor ve sû-i zan gibi bir silahı Müslüman’a karşı kullanıyorlarsa, böylelerinin oturup kalktıkları yerler tekye değil, birer mahall-i takiyye, zâviye değil birer hâviye ve bu meclislerin merkez noktasını tutanlar da sofi değil, birer softadır.

ALLAH razı olsun emeğine sağlık

sohbet meclisleri Allah u Teala'nın adının bolca anıldığı,
O'na meth u senada bulunulduğu güzide ortamlardır.
bu tür yerleri izlemek için görevli melekler,
böyle bir ortama rastlayınca birbirine haber veriyor.
Orada bulunan herkes için sohbet boyunca duada,
afv u mağfiette bulunuyorlar.
o ortamın bulunduğu beldeye ve beldenin insanlarına da
bu faydadan pay geliyor.

oralar ne güzel yerlerdir.

Allah salihlerle birlikte olanlardan eylesin.
İnşaallah..

Amin ecmain inşaAllah...

yorumlarınıza sağlık Allah(c.c) razı olsun...

ALLAH razı olsun kardeşim emegine saglık

İlim meclislerinde bulunmak
http://img144.imageshack.us/img144/5985/besmelehq2.gif





“Amellerin hangisi daha üstündür?” şeklindeki bir suale, Resullullah Efendimiz (asm) şu cevabı verdi: “Allah’ın isim ve sıfatlarını bildiren ilim her şeyden üstündür”

Suali soran kişi, “Ey Allah’ın yüce peygamberi, biz ilmin faziletini sormadık, amellerin en üstününü sorduk Siz ise ilim diye cevap verdiniz” deyince Peygamberimiz şöyle devam etti: “Allah’ı bildiren ilimle birlikte olan amel, ne kadar az olursa olsun, insana fayda verir Allah’ı tanımadan işlenmiş ameller ise insana fayda sağlamaz” (İhya-i Ulum)

Bu hadis-i şerif, aynı zamanda insanın bu dünyaya gönderiliş gayesine de ışık tutmaktadır İnsan dünyaya -ayet-i kerimede de buyrulduğu gibi- ancak Allah’a iman ve ibadet etmek için gönderilmiştir Allah’a inanmak ve ibadet etmek ise ilim ile mümkündür İnançsızlığa ve dinsizliğe sapmak için bilgiye hiç ihtiyaç yoktur Fakat inanmak için mutlaka bilgi gerekir

Peygamber Efendimiz (asm) Müslümanları daima ilme teşvik etmiş, birçok hadislerinde ilmin ehemmiyetine dair açıklamalarda bulunmuştur “Peygamberler mal ve para miras bırakmazlar Onların bıraktığı miras ilimdir Kim ilmi elde ederse büyük bir nasibe, yüksek bir dereceye ulaşmıştır”
Cenab-ı Hak da Resul-i Ekremine, ilmi fazlasıyla istemeyi emir buyurmuştur Bir ayet-i kerimede, “De ki: Ya Rabbi! İlmimi arttır!” buyrulmuştur İbn-i Mesud (ra) bu ayeti okuduğu zaman, “Allah’ım ilmimi, imanımı ve yakînimi arttır!” şeklinde duada bulunuyormuş

Allah’ı tanıtan, bizi Ona yaklaştıran ilimleri elde etmek için bir araya gelen toplulukların kalp huzuruna ve rahmete ereceklerini ve Allah nezdinde hayırla zikredileceklerini ise, Peygamberimiz (asm) şu hadislerinde müjdelemektedir: “İlim aramak için bir tarafa yönelen kimseye Allah Cennet yolunu kolaylaştırır Allah’ın kitabını okumak ve birlikte onu incelemek için, Allah evlerinden birinde veya başka bir yerde bir araya gelen topluluğa, Allah muhakkak kalp huzuru verir, onları rahmet ve lütfuna gark eder Onların etrafını melekler sarar ve Allah onları mele-i alâda, indinde bulunanlara hayırla zikreder” Diğer bir rivayette, ilim tahsil etmenin geçmiş günahlara kefaret teşkil edeceği bildirilmekte ve “Muhakkak, Allah, melekler, yer ve gökte bulunanlar, hatta sudaki balıklar bile insanlara hayrı öğreten kimse için istiğfar ve dua ederler” buyrulmaktadır

İlim, eğer insanı Rabbini daha çok tanımaya sevk ediyorsa, o takdirde insanın, kâinatı kudret elinde tutan Rabbinden daha çok korkması ve hareketlerine daha dikkatli bir şekilde çeki düzen vermesi gerekir Ayet-i Kerimede, “Allah’ın kulları içinde Allah’tan korkanlar ancak âlimlerdir” buyrulmuştur Zira âlimler kâinata ibret nazarıyla bakarlar Varlıkların yaratılışındaki harikaları ve hikmetleri tefekkür ederler Bu tefekkürlerinde Cenab-ı Hakkın kudret ve azametini müşahede ederler

İşte ayet ve hadislerin bize bu ikaz ve teşvikleri Allah sevgisi ve korkusunu kazandırarak önümüzdeki iki dünya saadetinin kapılarını açacak olan yolu, ilim olarak göstermektedir Allah’ın verdiği akıl ve kabiliyetleri Onun ve Resulünün bu teşviklerine u***** kullanabilenlere ne mutlu!

Paylaşım için sağol ablacım, teşekkür ederim Allah(c.c) razı olsun...