Konu: Hazret-i Zeyneb’in Vefati

Hazret-i Zeyneb’in Vefati

Resûl-i Ekrem Efendimiz, Hicretin sekizinci senesine kizi Hz. Zeyneb’in vefati hadisesi ile girdi.

Hz. Zeyneb, Resûl-i Ekrem Efendimizin Hz. Hatice ile evliliklerinin kizlardan ilk meyvesi idi. Gariptir ki, Peygamberimizin Ibrahim hariç, diger erkek çocuklari Islâmdan evvel ve henüz küçükken vefat ettikleri halde, kizlari muhterem babalarinin risalet devresine yetismislerdir. Yine Hz. Fâtima hariç onlar da Resûl-i Ekrem hayattayken vefât etmislerdir. Hz. Fâtima ise, Resûl-i Kibriyânin bekâ âlemine irtihalinin teessürüyle ancak alti ay yasayabilmisti.

Hz. Zeyneb, Resûl-i Ekrem Efendimiz henüz otuz yaslarinda iken dünyaya gelmisti.1 Annesi Hz. Hatice ile birlikte iman etmisti. Peygamber Efendimize risâlet kirk yasinda verildigine göre, Hz. Zeyneb Müslüman oldugunda henüz on yaslarinda bulunuyordu demektir.0

Hz. Zeyneb’in kocasi Ebû’l-Âs bin Rebi’, Hz. Hatice’nin kizkardesi Hâle’nin oglu idi. Zaten evlilikleri de Hz. Hatice’nin arzusu üzerine olmustu.

Ebû’l-Âs, henüz bu evlilik sirasinda Müslüman olmamisti. Buna ragmen Resûl-i Ekrem, Hz. Zeyneb’in onunla evlenmesine muhalefet etmedi. Çünkü, henüz o sira Cenab-i Hak tarafindan bu tarz bir evliligi yasaklayici hükmü gelmemisti.2

Hz. Resûl-i Ekrem, Medine’ye hicret ettigi halde, kocasinin müsaade etmeyisi sebebiyle degerli kerimesi Hz. Zeyneb Mekke’de kalmak zorunda birakilmisti. Ancak, rahmet-i Ilâhî Ebû’l-Âs’i Bedir Muharebesinde Müslümanlarin eline esir düsürmekle, Hz. Zeyneb’in imdadina yetisiyordu. Resûl-i Zisan Efendimiz, esirler arasinda bulunan Ebû’l-Âs’i fidye almaksizin serbest birakinca o da bu taltife bir karsilik olsun diye Hz. Zeyneb’i Mekke’ye varir varmaz, Medine’ye muhterem pederinin yanina göndermisti.

Hicretin 7. yilinda Ebû’l-Âs da Medine’ye gelerek Müslüman oldu. Bunun üzerine Resûl-i Ekrem Efendimiz, Hz. Zeyneb’i tekrar kendisine mehirsiz geri verdi.1

Hz. Zeyneb vefât edince, kalbi sefkat ve merhamet dolu Resûl-i Kibriyâ Efendimiz, kerimesine iç gömlek yapilmasi için beline bagladigi fotasini çikarip yikayanlara verdi ve namazini da bizzat kendisi kildirdi.2 Sonra kazilan kabrine düsünceli ve teessür içinde indi. Biraz durduktan sonra, sevinç içinde disari çikti ve su müjdeyi verdi:

“Zeyneb’in zâifligini düsünüp, ona kabir sikintisi ve hararetini hafifletmesi için Yüce Allah’a yalvardim. O da bu istegimi kabul buyurdu.”3

Resûl-i Kibriyâ Efendimiz, Hz. Zeyneb’i ilk defa üzerinde tasidigi sedirde kabre koydu. Kabre de Hz. Zeyneb’in kocasi Ebü’l-Âs bin Rebi’in yardimiyla indirdi.

Hz. Zeyneb Mekke’den Medine’ye deve üzerinde hevdeç içinde hicret ederken, Zîtuvâ mevkiinde, Kureys müsriklerinden iki kisi mizrakla vurup onu bir kayanin üzerine düsürmüslerdi. Bu hadise çocugunun düsmesine sebep olmus, kendisi de akan kan yüzünden hastalanmisti. Vefâtina sebep olarak bu hastalik zikredilir.4

* * *