Konu: Fare öyküsü (Güzel Bir Hikaye Lütfen Okuyunuz)

Evin minik faresi, duvardaki çatlaktan bakarken çiftçi ve eşinin mutfakta bir paket açtıklarını gördü. Kendi kendine:

-'İçinde hangi yiyecek var aacaba?' diye düşündü. Bir süre sonra gördüğü paketin bir fare kapanı olduğunu anladığında yıkılmıştı.
-Evde bir fare kapanı var!, evde bir fare kapanı var!,diye bağırarak telaşla bahçeye fırladı. Minik fareyi telaş içinde gören tavuk, umursamaz ve bilgiç bir tavırla başını kaldırdı ve gıdakladı:

'Zavallı farecik...Bu senin sorunun benim değil. Bana bir zararı olmaz küçücük kapanın' dedi. Tavuktan destek bulamayan farecik telaşla domuzun yanına koştu ve, 'Evde fare kapanı var!, evde fare kapanı var!' diye adeta çırpındı. Domuz anlayışla karşıladı ama, 'Çok üzgünüm fare kardeşama dua etmekten başka yapacağım bir şey yok. Dualarımda olacağından emin ol' dedi. Minik fare çaresizlik içinde ineğe döndü ve 'Evde bir fare kapanı var, evde bir fare kapanı var' dedi. İnek:

-Bak fare kardeş , senin için üzgünüm ama beni ilgilendirmiyor' dedi. Sonunda farecik , başı önde umursamaz bir şekilde eve döndü . Çiftçinin fare tuzağı ile bir gün tek başına karşılaşmak zorunda olduğunu anladı. O gece evin içinde sanki ölüm sessizliği vardı. Minik farecik aç ve susuzdu. Tam yorgunluktan gözleri kapanacaktı ki birden bir ses duyuldu. Gecenin sessizliğini bölen gürültü, fare kapanından geliyordu.

Çiftçinin karısı, ne yakaladığını görmek için yatağından fırladı ve mutfağa koştu. Karanlıkta kapana, zehirli bir yılanın kuyruğunun kısıldığını fark edememişti. Kuyruğu kapana kısılan yılanın canı yanıyordu ve aniden çiftçinin karısını ısırdı. Çiftçi, karısını apar topar doktora götürdü. Doktor, zehiri temizledi, sardı. Çiftçi karısını eve getirdii yatırdı. Karısının ateşi yükseldi ve bir türlü düşmüyordu. Kadıncağız ateş ve ter içersinde kıvranıp duruyordu.
Böyle durumlarda taze tavuk suyunun gerekli olduğunu herkes bilir , çiftçi de bıçağını alıp bahçeye koştu. Karısı taze tavuk suyu çorbasını içti, biraz kendine geldi. Karısının hastalığını duyan komşular ziyarete geldiler. Onlara ikram etmek için çiftçi domuzunu kesti. Çiftçinin karısı gittikçe kötüye gidiyordu. Yılan , belli ki çok zehirliydi. Bir kaç gün sonra çiftçinin karısı iyileşemedi ve öldü.

Cenazesine çok sayıda kişi gelince hepsine yeterli et sağlamak için çiftçi ineği mezbahaya yolladı. Fare tüm bu olanları duvardaki deliğinden büyük bir üzüntüyle izledi...

Birisi, sizi ilgilendirmediğini düşündüğünüz bir tehlike ile karşı karşıya ise hepimizin aynı tehlikede olabileceğini hatırlayalım.

Hepimiz yaşam denilen bu yolculukta yer alıyoruz. Diğerimiz için bir gözümüzü açık tutmalı ve diğerlerini cesaretlendirmek için çaba harcamalıyız...

okumaya değer bir öykü,ibret alınacak hikaye.
Paylaşımın için teşekkürler nisa cım .ALLAH C.C Razı olsun...