Gül de hüzün var



Doğduğumdan beri gülmedi yüzüm,
Otuzsekiz yıldır dil de hüzün var,
Daha nar olmadan kül oldu közüm,
Gözlerimden akan sel de hüzün var.

Yüzümden okunur çektiğim çile,
Bülbül konmaz oldu o mahzun gül e,
Mezarımı çoktan kazmışlar bile,
Bülbüller ötmüyor gül de hüzün var.

Görmedim yıllardır Yıldızelini,
Özledim seherde esen yelini,
Mesken tuttum sanki gurbet elini,
İlçede hüzün var il de hüzünvar.

Ah çekip ağlarım geçen yıllara,
Sitemim var anlamayan kullara,
Aldı attı beni gurbet ellere,
Deli poyrazlarda yel de hüzün var.

Perişan olmuşum kimin neyine,
Hasret kaldım köyün düğün toyuna,
Yaralar ızdırap beni boyuna,
Nazlı yare giden yol da hüzün var.

Baharı görmeden tez geçti yazım,
Bir türlü bitmedi bu yürek sızım,
Şimdi bin dert ile çalıyor sazım,
Mızrab da perde de tel de hüzün var.

Yıllardır hasretim gül yüzlü yare,
Yanıyor yüreğim oldu bin pare,
Özden im ecelim geldi ne çare,
Baykuşlar ötüyor kul da hüzün var.

Murat ÖZDEN.