Sevgili anneciğim?
Ne garip; yeni yeni farkediyorum ki?
Hayattaki en güzel koku senin kokundur anne. Beşikteki bebekle? bahar çiçeği arası bir koku senin kokun. En rahat kucak senin kucağındır. En tatlı tebessüm? yalnsız söz? sahte olmayan gülümseme? saçlarımı okşayan en narin el senin ellerin canım annem. En içten riyasız sarılış? kucaklama bakışlar sendendir.
Zifiri karanlıkta bizi gören? en gürültülü kalabalıklarda bizi duyan ve gören? tanıyan? çiçek tarlasında koklayarak bizi bulabilen sensin anne. Huzur kaynağım? nur yüzlüm? kocaman kalpli sevgi ve hayat pınarım benim.
Gökyüzünü kaplayan o uzun ince nisan yağmurlarıyla iniyorsun bulutlardan bütün mayıs güllerinin yapraklarına? tomurcuklarına? sana açıyor bütün güller? sana söylüyor en güzel bestelerini bülbüller. Ben seni nasıl koklamam annelerin annesi?
Dokun kalbime sen?
Sen dokun sızlayan kalbime?
Sen sar elerlinle kanayan yaralarımı?
Şefkatin ve merhametin mehlemdir sızılarıma?
Dokun canım annem!...

Sen dokun ki?

Sızlamasın yarlarım? kalbim? yüreğim?
O narin ipek ellerinle dokun?
Sevgiye? şefkate? merhamete muhtaç yüreğime?
Sen dokun okşanmayı bekleyen saçlarıma...
Susuzluktan çatlayan dudaklarıma sen dokun ellerinle?
Beni yakan yazgıma? kor kor yakan ateşlerime sen dokun?
Sensizlikte yandığım yazgıma yazgını düşür ANNEM!
Sen benim her şeyim de ilksin?
İlk kıpırdanışım? ilk kalp atışım? ilk nefes alışım?
İlk konuşmamı bilen? anneciğim dediğimsin?
İnsan ancak mahrum kalınca anlıyor sevginin değerini... Bense sevginden mahrum kalmaya faz¬la dayanamayacağımı biliyorum.
O yüzden sana upuzun bir ömür diliyorum.
Sen bana kimsenin göstermediği ve gösteremeyeceği öyle bir sevgi gösterdin ki bu sevgi ne biter nede tükenir?
Hem biliyor musun?
"Seni çok seviyorum."
Ercan GÜMÜŞ