Konu: Yastığını DüzeLt Henna’ Başın YaLnızLığa Düşmesin..!

Yastığını DüzeLt Henna’ Başın YaLnızLığa Düşmesin..!
yıkık kentlerin hayalleri devrik olur henna’.
al bu düş’ü gecenin bağrından as !


Üstü kapaklı bir cinayet olsun bizimkisi, giz karası öznelerin neşvesiyle yad edilmeli şanın.
yeni bir cümlede dirilmenin adıyla; hudâ’nın, leylü nehârın, ve ayn’nın hatrına, aşk-u libasını yırt kefeninden!
Kubur civarı gelenler var isra’na doğru…
Çığırtkan uğrak efkarların fuhşunda, aklımı örtüne bürüdüm yastığımın sağ ucunda , ucu ucuna gelmeyen iki bulanık haki nehir gözlerin, b/aktıkça boğuluyorum henna’ !

Ah ömrümün başını yiyenim, ah mütemadi isyanım.
size secdegâhımdan yatacak yerim yok yarın! Anne, anne beni keşke doğurma! Güneşin ne haddine ki , billur suretinle aşık atmakta henna’. Bana doğduğuna bed nazar eyleme. Seni sevecek kadar sana kıyamayışımdan bu kinim. Hıncımın köküne kibrit çak ! Ya ölüm kadar susma, ya da ölümüne sus(a) henna’! Gecelerimi ağladığını duyurtma nolursun. Yapma henna’! topla dem’ini, kapa perde aralığını, sokağa taşıyor atf-ı beyan’nın. onlar bilmez , içimde beş paradan kıymetli ah’ın!

Kirpiğin yaslı, yine beni mi ağladın?
Bana değmez henna’, bana değmezken ağla. Gözünden düşen ıslaklığın iştialime dalaşıyor Edebi yok bu hüznün, arsız ayağıma dolaşıyor Var git , h/içimi didikleme henna’! Benden sana yaş çıkmaz sitem etme, için için içime çiselenenken sen. Çek sularını uykularımın çetrefilli sapalarından! böylesi katlin neresi mübah henna ‘ , sebep olduğun sabi’yi boğuyorsun!
Hadi, kurtar meftununu c/isminden!

Hıfzımdasın daim, göz kapandığında ezberden değiyorsun rüzgâra. Alnımın çatısına çarpıyor nefesin, ah bu nasıl kasırgadır henna’, savur beni senden yana, senin aksâ’na…
Çıkar/sızım, beni kendime ibtila kılma. Adım başı hakkı, beşâret tütsüsü gezdirilen gecelerime aittir berî isyanın , iğfal edilemez ifrîtlerce, haşiye düş şehr-i yar’in kıyımına. Benim suçumsun, alınmasın kimse üstüne. Sana ç/ağlamalarımdan bu yana , yalnızlığımın namusuna göz dikti aşk!
aklımın noksanını ar’la henna’.
Bir elimde nar, öte avuçta sözlerin. Dile yanmak aşka körük, tut günahımı çıkar cehenneminden.
Yatıştım, aslımı tutuşturan kuru bir alevim , topla nefesini benden Usul naralarınla kaldırımlarımdan kaldır ayyaş cüsseni henna’ , seni görürse annem beni doğurmayacak ! Ya da beni geçir yüzüne, öylesi masum bak işte İstanbul’un çehresine, ölesi sen bak ! Bir bankta az otur sonra, çok ağla. Bir durak da bekle seni. Olmadı, her seferinde aynı soruyu sor kaptana!

- müsait bir aşk ta inebilir miyim?

burası dönüş yolu kardeşim .
Dur ve düşün. Düş’ünde düşün. Sabaha varmadan az biraz çıldır geceye. ‘peki kim beni yolumdan döndüren’ de, seni sobele!
suçluluğundan güçlü ol hadi, yakışır sana!

Aşka na-şinas olan ne bilsin söz hakkı nedir. Sen üstüne alınma .
ne zaman çullansa enseme pıhtın , hacamat ediyor zebaniyeler kuytumdaki birikmişliğini. Sağ elini koy yanağıma, saçlarını ayıkla tellerimden, sen uyu henna'. Ne de çok benziyorsun gilman’a.
Ben düş başı beklerim.

yastığını düzelt henna’, başın yalnızlığa düşmesin.

Bas dizini bağrına , az biraz sancın geçsin. Avuçlarının ötesindeki boşluğun omzuna elini at sen beni hiç bilme özlersin, ben soluğumun ağzını avucumla tembihlerim.
Geceden geçen yol sana mı çıkmaz?

Öyleyse dilince aminle aşkı, baksana melekler dualarca hamağını sallıyor yazgımızın. Sendele ve düş yamacıma! Ah ne çok yanmışsın henna’, en çok yandığımmışsın!
Topla perçemini, gece terledi…
Mütevazı bir çıldırış sureti sarsan. Kıyısına deliğimi vurduğum denizleri azdıracak cinsten hani. Fazla değil, birkaç ölümlük kadarsın bende. Ölme diye seni diri diri toprağa gömüyorum henna’! Seni sevmeye ölüyorum! Hiçliğimin zekatı olsun gözlerinin kırkta biri.

İçinden çıkılmıyor, benim neyim’im henna’?
Uykularımın örtüsünün sıyrıldığı utangaç bir geceden düştün tenimin ayazına. bu kış çetin geçecek belli, dilim bulutsuz, yağamıyorum da çise çise utangaçlığımın dimağına.
Al bu ürkekliğimi , kınalı güvencinlerin ayağına ip yap, sal Sancılanya’ya…

Bana yine bir masal anlat, senden başlayan.
hiç/bilmediğim dillerde yaz sonunu, bildiğime öykünmek zor be henna’. kolayına kaç , hadi beni sevme yine! Buyur, haklı bul kendini içimde bir yerlerde. Âgâhım nicedir , yüreğimin kandillerini yak! ordaysan tut saçımı çek, ki yaşıyor muyum.
- canım acımadı henna’! -
al beni sil baştan sev! Ölmezse canım, ölüyümdür!
Yine seni sevmek için, gerdanıma akışına bedel, tut canımı çıkar henna’ !

Aşka son bir söz, ölüme önsöz.

Allah’a ısmarladım seni henna’,
Allah’a ısmarlanma!
( seni öle öle özledim, sakın gelme)
Züleyha Çay

Aşka son bir söz, ölüme önsöz.

Allah’a ısmarladım seni henna’,
Allah’a ısmarlanma!
( seni öle öle özledim, sakın gelme)
Züleyha Çay

Güzel bir paylaşım. Emeğine sağlık. Allah c.c ebeden razı olsun Kardeşim.