Mahrem bir suale cevaptir
Su sirr-i inâyet, eskiden mahremce yazilmis, On Dördüncü Sözün âhirine ilhak edilmisti. Her nasilsa ekser müstensihler unutup yazmamislardi. Demek münasip ve lâyik mevkii burasiymis ki, gizli kalmis.

Benden sual ediyorsun: "Neden senin Kur'ân'dan yazdigin Sözlerde bir kuvvet, bir tesir var ki, müfessirlerin ve âriflerin sözlerinde nadiren bulunur? Bazan bir satirda bir sayfa kadar kuvvet var; bir sayfada bir kitap kadar tesir bulunuyor."
Elcevap: Hasiye Seref, i'câz-i Kur'ân'a ait oldugundan ve bana ait olmadigindan, bilâpervâ derim:
Ekseriyet itibariyla öyledir. Çünkü, yazilan Sözler tasavvur degil, tasdiktir. Teslim degil, imandir. Marifet degil, sehadettir, suhuddur. Taklit degil, tahkiktir. Iltizam degil, iz'andir. Tasavvuf degil, hakikattir. Dâvâ degil, dâvâ içinde bürhandir. Su sirrin hikmeti budur ki:
Eski zamanda, esâsât-i imaniye mahfuzdu, teslim kavî idi. Teferruatta, âriflerin marifetleri delilsiz de olsa, beyanatlari makbul idi, kâfi idi. Fakat su zamanda, dalâlet-i fenniye elini esâsâta ve erkâna uzatmis oldugundan, her derde lâyik devâyi ihsan eden Hakîm-i Rahîm olan Zât-i Zülcelâl, Kur'ân-i Kerîmin en parlak mazhar-i i'câzindan olan temsilâtindan bir sulesini, acz ve zaafima, fakr ve ihtiyacima merhameten, hizmet-i Kur'ân'a ait yazilarima ihsan etti.
Felillâhilhamd, sirr-i temsil dürbünüyle, en uzak hakikatler gayet yakin gösterildi. Hem sirr-i temsil cihetü'l-vahdetiyle, en daginik meseleler toplattirildi. Hem sirr-i temsil merdiveniyle, en yüksek hakaike kolaylikla yetistirildi. Hem sirr-i temsil penceresiyle, hakaik-i gaybiyeye, esâsât-i Islâmiyeye, suhuda yakin bir yakîn-i imaniye hâsil oldu. Akil ile beraber vehim ve hayal, hattâ nefis ve hevâ teslime mecbur oldugu gibi, seytan dahi teslim-i silâha mecbur oldu.
Elhasil, yazilarimda ne kadar güzellik ve tesir bulunsa, ancak temsilât-i Kur'âniyenin lemeâtindandir. Benim hissem, yalniz siddet-i ihtiyacimla taleptir ve gayet aczimle tazarruumdur. Dert benimdir, devâ Kur'ân'indir.